Στο ποίημα του Καβάφη, η παρακμή της πολιτείας, που άνοιγε την πόρτα στους βαρβάρους, είχε μια κάποια αίγλη: σε μας εδώ δεν έχει καμία. Ούτε αυτοκράτορες στην πύλη με κορώνα, ούτε συγκλητικούς που δεν νομοθετούνε, ούτε ύπατους και πραίτορες που περιμένουν, με τόγιες...