Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, επίκειται ο αγώνας της εθνικής ομάδας με αυτήν της Τσεχίας και τόσο οι προετοιμασίες όσο και τα προλεγόμενα είναι στο φόρτε τους. Δεν είναι ανάγκη ωστόσο να περιμένουμε το αποτέλεσμα του αγώνα για να πούμε ότι το "εθνικό ζήτημα" στην εποχή της παγκοσμιοποίησης έχει ήδη τεθεί. Όποιος νομίζει ότι το πολιτικό μέλλον της χώρας μας, της Ευρώπης, του Πλανήτη, θα κριθεί από τις ευρωεκλογές, το ευρωσύνταγμα και ανάλογες επίσημες συντακτικές διαδικασίες ή από κατασκευές εξουσίας τύπου Ιράκ, πλανάται οικτρά. Κι αν περιμένει να κάνει καριέρα χειροκροτώντας τέτοιες διαδικασίες, πλανάται οικτρότερα. Το μέλλον κρίνεται από τις κοινωνικές καταστάσεις που ήδη δημιουργούνται. Για να τις καταλάβουμε δεν έχουμε παρά να δούμε πως ανταποκρίνεται η κοινωνία στις "προκλήσεις" που αντικρίζει. Είτε είναι, αυτές βάρβαρες πολεμικές επιδρομές τύπου Ιράκ, είτε είναι κιτσάτες επιχειρήσεις σαν τα ευρωκύπελα και τα ευρωτραγούδια.
Οποίος θέλει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα, ας ρίξει μια ματιά στις "παλαβές" εκδηλώσεις του νεανικού πλήθους που, μετά την νίκη του "εθνικού ποδοσφαιρικού συγκροτήματος", ξεχύθηκε στους δρόμους τυλιγμένο στην γαλανόλευκη για να βροντοφωνάξει: "σήκωσέ το γαμημένο δεν μπορώ να περιμένω" και να τραγουδήσει τον "εθνικό ύμνο" συμπληρωμένο με την κραυγή: "είναι τρελός, είναι τρελός ο Γερμανός"! Έχουμε εδώ μια θαυμαστή σύμπτωση του "εθνικοτοπικού" με το "διεθνικό" και του "παραδοσιακού" με το "οραματικό". Ο ενικός της ανυπομονησίας και η χαϊδευτική καθύβριση του ποθητού αντικειμένου έχουν ιδιαίτερη σημασία. Η ειρηνική συνύπαρξη του παραδοσιακά "ξένου" που είναι ο γερμανός προπονητής με το παραδοσιακά "δικό μας" που είναι η "εθνική ομάδα", επίσης.
Όποιος αποστρέφει το πρόσωπό του απ' αυτές τις θαυμαστές διαπλοκές και συμμείξεις, το κάνει γιατί τρομάζει μπροστά στο "ενδεχόμενο" ενός κοινωνικού πεδίου που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της γνώσης του, της σκέψης του, της προοπτικής του. Όποιος προσπαθεί να κολακέψει τον αυθορμητισμό του πλήθους για να κάνει τις ψιλικατζίδικες "αρπαχτές" του, το κάνει γιατί δεν ξέρει σε ποιου λιονταριού στόμα βάζει το άδειο κεφάλι του! Εννοείται βέβαια ότι αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις αναπτύσσονται μέσα στο πλαίσιο που δημιουργεί η αγορά. Εννοείται βέβαια ότι μέσα στο πλαίσιο της αγοράς ο τελικός αποδέκτης του κέρδους είναι η αστική εξουσία.
Δεν εννοείται όμως - καθόλου μάλιστα - ότι το πλαίσιο της αγοράς είναι αιώνιο. Αντίθετα η υπερκάλυψη της κοινωνίας απ' την αγορά, δίνει μια τεράστια ώθηση στην επικοινωνία αλλά ακριβώς επειδή η επικάλυψη είναι παράλογη δημιουργεί και μια τεράστια πίεση ανατροπής. Με άλλα λόγια, οι "παλαβές" εκδηλώσεις σημαίνουν κυρίως την ανάγκη της κοινωνικής συνοχής. Τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας, όχι γιατί εκστασιάστηκαν από μια ποδοσφαιρική νίκη αλλά για να δηλώσουν την κοινότητά τους. Την δηλώνουν με λόγια που έχουν μια πάνσοφη "παλαβομάρα", ακριβώς γιατί τους ενδιαφέρει πρώτα η κοινότητα και μετά τα λόγια!