Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2056
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως "σποτάκι" των ΜΜΕ και η ερμηνεία της πολιτικής γελοιότητας
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Παρ, 26 Ιουν 2020

Στο "σποτάκι" του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τον βλακώδη τίτλο «πόσο κοστίζει ο Μωυσής;», που τον στολίζει η τρικολόρε σημαία του "κόμματος", μια "παρουσιάστρια" ξεκινάει μια είδηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Με το που αναφέρει το όνομά του, από τον ουρανό αρχίζουν να πέφτουν πενηντάρικα και αυτή αρχίζει ένα (σχεδόν οργασμικό) παραλήρημα με το όνομα του Κυριάκου! Παρεμβάλλεται η γνωστή ανοησία περί αδιαφάνειας των χρηματοδοτήσεων προς τα ΜΜΕ και στο τέλος η "παρουσιάστρια" επανέρχεται, σοβαρή αυτή την φορά, βαδίζοντας πάνω στα πενηντάευρα για να μας πει «στην εποχή που οι ειδήσεις αγοράζονται... μην καταπίνεις τον Μωυσή αμάσητο».

Όλα αυτά σε 1 λεπτό και κάτι δευτερόλεπτα.

Το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ, το ακολούθησε ο συνήθης (εκτός θέματος ως συνήθως) χαμός στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, οι πολιτικοί παράγοντες και κομματικοί εκπρόσωποι είπαν τις (ως συνήθως βλακώδεις) ατάκες τους εντελώς άσχετα ο ένας από τον άλλο, και οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αντιμετώπισαν (επιτυχώς όπως φάνηκε) τις εσωτερικές αντιδράσεις των "σοβαρών" του κόμματος, επανήλθαν για να μας πουν πως το "σποτάκι" είχε... μεγάλη επιτυχία!

Αν αναρωτηθεί κανείς πώς μπορεί να ερμηνευτεί όλη αυτή η γελοιότητα καλλιτεχνικής-πολιτικής αντιπαράθεσης, η απάντηση είναι πολύ απλή: το όλο σετ (α) δεν ερμηνεύεται στο πολιτικό πλαίσιο αλλά στο ιστορικό πλαίσιο και (β) δεν ερμηνεύεται με βάση αυτό που λέει αλλά με βάση αυτό που είναι.

Η γελοιότητα στο ίδιο το "σποτάκι" συνίσταται στην έκδηλη -- αλλά αδικαιολόγητη -- αντίφαση ανάμεσα στην καταγγελία που περιέχει και στην μορφή της έκφρασής. Σύμφωνα με τους πολύ σοβαρούς κυρίους Σκουρλέτη και Χαρίτση το σποτάκι "καταγγέλλει" τον πρωθυπουργό πως "αγόρασε" από κάποια ΜΜΕ, με κρατικό χρήμα, "ειδήσεις" για να τον παρουσιάσουν σαν "Μωυσή" που "έσωσε" τον λαό του από την "πληγή" του κορωνοϊού.

Η πράξη της εξαγοράς, με όποιον τρόπο και αν έγινε, έχει μια γελοιότητα στην μορφή της αλλά το "σποτάκι" που "καταγγέλλει" την πράξη είναι τραγικά γελοίο. Γελοίο είναι γιατί υπάρχει μια έκδηλη αλλά αδικαιολόγητη αντίφαση, ανάμεσα στην βαρύτητα της πράξης που υποτίθεται πως "σατιρίζει" και στην ελαφρότητα της "διακωμώδησης" που στην πραγματικότητα επιχειρεί. Τραγικό είναι γιατί αυτό το παιχνίδι της διακωμώδησης παίζεται πάνω στην συγκυρία της λεγόμενης "υγειονομικής κρίσης" που ασχέτως του πόσο είναι "υγειονομική" είναι κρίσης με τεράστιες συνέπειες.

Η ιστορική ερμηνεία του φαινομένου τις γελοιότητας είναι πως το πολιτικό σύστημα έχει χάσει την επαφή με το κοινωνικό σύστημα και έχει απογειωθεί λειτουργώντας με τις δικές του εσωτερικές ανταγωνιστικές αντιθέσεις. Ο κάθε παράγοντας του συστήματος προσπαθεί να επικρατήσει γελοιοποιώντας τον άλλο στα μάτια της κοινωνίας από την οποία σε τελευταία ανάλυση κρίνεται η τύχη του. Και έτσι γελοιοποιούνται όλοι μαζί -- επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι -- γελοιοποιώντας το άχρηστο πολιτικό σύστημα μέσα από το οποίο απομυζούν παρασιτικά τους χυμούς της κοινωνίας.

Από την άλλη, το "σποτάκι" του ΣΥΡΙΖΑ, "λέει" πως καταδικάζει την «κυβερνητική επιχείρηση περαιτέρω χειραγώγησης των ΜΜΕ και κατ' επέκταση της κοινής γνώμης, με την αδιαφανή διάθεση 20 εκατ. ευρώ για τις καμπάνιες της πανδημίας». Αλλά η εικόνα που δίνει το "σποτάκι" είναι πενηντάρικα που πέφτουν από τον ουρανό και μια παρουσιάστρια που "εκστασιάζεται" με το όνομα του Κυριάκου. Πράγμα που σημαίνει πως την γελοιότητα της "αντιπαράθεσης" ανάμεσα στους επιτελείς του πολιτικού συστήματος δεν την ορίζουν οι ίδιοι αλλά οι επιτελείς των ΜΜΕ που υποτίθεται πως τους υπηρετούν χειραγωγούμενα, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: τους χειραγωγούν υπηρετώντας τους!

Σε μια εποχή χάους τίποτα δεν είναι τυχαίο. Προφανώς κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί εκ των προτέρων μια τέτοια ακολουθία γελοιότητας. Εκ των υστέρων η γελοιότητα της όλης υπόθεσης, από την στιγμή της έμπνευσης του γελοίου σποτ μέχρι την γελοία αντίδραση της ΕΣΗΕΑ δίνει την εικόνα μιας μάχης σε έναν προ πολλού κηρυγμένο πόλεμο. Το "σποτάκι" αποδεικνύει πως ο πόλεμος αυτός δεν διεξάγεται στο πεδίο της πολιτικής αλλά στο πεδίο της επικοινωνίας.

Η ιστορία της πολιτικής είναι από μια άποψη η ιστορία της επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινωνικό σύστημα και στο σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο μέχρι σήμερα λειτουργεί με όρους εξουσίας. Το σύστημα της επικοινωνίας έπαιζε πάντα έναν σπουδαίο ρόλο στην άσκηση της εξουσίας και γι αυτό ο τύπος είχε πάρει το όνομα "τέταρτη εξουσία". Είναι σήμερα φανερό πως αν υπάρχει πραγματικά ένα σύστημα που αποτελεί τον φορέα της εξουσίας, αυτό είναι το σύστημα των μέσων επικοινωνίας.

Σύμφωνα με την σοφή επινόηση του Αριστοφάνη στους "όρνιθες", η πραγματική εξουσία ανήκε στα πουλιά. Το βασίλειό τους η νεφελοκοκκυγία μεσολαβούσε ανάμεσα στους ανθρώπους και στους θεούς και τα πουλιά "χειραγωγούσαν" τους θεούς ελέγχοντας την επικοινωνία μεταξύ θεών και ανθρώπων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα "σποτάκι" κατασκευασμένο από τα ΜΜΕ που τώρα βρίσκεται στο στάδιο της γελοιοποίησής του. Το σύστημα διακυβέρνησης για να επιβιώσει με όρους εξουσίας χρειαζόταν μια Αριστερά στα μέτρα του και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σειρά από "σποτάκια" κατασκευασμένα από τα ΜΜΕ με την βοήθεια μερικών χρήσιμων ηλίθιων της "άλλης" Αριστεράς.

Τί θα ακολουθήσει το "σποτάκι" της γελοιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την γελοιότητα της αντιμετώπισης σοβαρών προβλημάτων της κοινωνίας; Με δεδομένο πως η γελοιότητα είναι μια πολιτισμική κατηγορία; Προφανώς μια μεγάλη πολιτιστική αλλαγή στον εξουσιαστικό χαρακτήρα των κοινωνικών συστημάτων. Το σποτάκι ήταν περαστικό, στο θέμα του πολιτισμού θα επανέλθουμε.

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !
αναφορές