Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1301
ΣΥΡΙΖΑ: Δυο κακοί !! και όλοι οι άλλοι καλοί;
σχόλιο απο τον Κωστής
Κυρ, 9 Φεβρ 2014

Παρακολουθώ (αναγκαστικά) τον χαμό που γίνεται με τους κυρίους Βουδούρη και Καρυπίδη, οι οποίοι κρίνονται ως απαράδεκτοι, για υποψήφιοι άρχοντες, από τον κόσμο της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ και έδωσαν την χρυσή ευκαιρία για έναν απείρου κάλους καυγά, ενδο-επιτελειακό και δια-επιτελειακό, ανάμεσα στους "παράγοντες" του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και άλλων μικρότερων "ελπιδοφόρων" μορφωμάτων, και βεβαίως -- και κυρίως -- ανάμεσα στους αντίστοιχους γελοίους παπαγάλους τους, στο διαδίκτυο.

Για τον κ. Βουδούρη δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί "κατηγορείται" -- μάλλον για πρότερο "μνημονιακό βιο" -- για τον κ. Καρυπίδη όμως, από την άμυνά του και μόνο, στην «αδηφάγα επικοινωνιακή "ανθρωποφαγία"» των "χαλκείων", και από τις δηλώσεις του πως παραμένει "καθέτως αντίθετος" στον "αντισημιτισμό" (!) και στον "φασισμό" (!) αντιλαμβάνεται κανείς πως "του την έπεσαν" χοντρά.

Να πω πως με συνταράσσει το γεγονός ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να αποδείξουν πως δεν είναι φασίστες και πρώην πασοκικά τρωκτικά, θα ήταν ψέμα. Αυτό που με συνταράσσει κυριολεκτικά είναι πως ο κόσμος που ενδιαφέρεται για το συριζαϊκό επικίνδυνο σούργελο, είτε μπαίνει ευχαρίστως στον καυγά για το ποιος είναι κατάλληλος υποψήφιος και ποιος όχι, είτε συνεχίζει αμέριμνος την "εργασιοθεραπεία" του και την "αλληλεγγυακή" του γυμναστική στα "κοινωνικά κινήματα" υπό την ασπίδα (και την σφιχτή "επίβλεψη") των εκπροσώπων του σούργελου στην βάση.

Νομίζω πως των πραγμάτων ούτως εχόντων υπάρχουν δύο αξιοθαύμαστα σημεία σ' αυτή την συλλογική παράνοια που παρατηρείται στις μέρες μας:

-- Αυτό το παιχνίδι της απασχόλησης με τις "τρίχες" του συριζαϊκού τέρατος έχουν την φανερή, γνωστή και "εξ αντικειμένου" λειτουργία, να απωθήσουν το όλον τέρας στο απυρόβλητο. Γιατί βεβαίως το ζήτημα δεν είναι αν δύο, πέντε, η και πενήντα υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαράδεκτοι, αλλά (α) πως συμβαίνει ένα υποτιθέμενο αριστερό κόμμα να έχει έστω και έναν απαράδεκτο υποψήφιο στις τάξεις του και (β) ποια πολιτική μπορεί να ασκήσει αυτό το "κόμμα" αναλαμβάνοντας έστω και ένα τμήμα της λεγόμενης διακυβέρνησης.

-- Η "ανοησία" του κόσμου της βάσης και του κόσμου των αριστερών της βάσης -- που ό,τι κι αν κάνει, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανόητος -- που δεν αντιλαμβάνεται την σημασία του παιχνιδιού που περιέγραψα πιο πάνω. Αν μάλιστα προστεθεί στον κόσμο και η ομάδα των αριστερόστροφων που αναγνωρίζονται και μάλιστα διεθνώς σαν έγκυροι και αξιόλογοι όπως ο Νέγκρι, ο Μπαντιού, ο Ζίζεκ και άλλοι που κατάντησαν να βλέπουν ένα εξουσιαστικό πείραμα αυτής της τερατογένεσης  σαν σωτηρία της Ελλάδας και μάλιστα και της Ευρώπης!!

Νομίζω πως αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πιλοτικό πείραμα παγκόσμιας σημασίας. Είναι ένα πείραμα που δεν το "σκάρωσαν" οι ίδιοι οι κρετίνοι της "εξουσίας", ντόπιοι και ξένοι, αλλά η ίδια η κοινωνία στον "ρουν" της ιστορικής δυναμικής.

Η σημασία του πειράματος για το αυτοκρατορικό εξουσιαστικό σύστημα (και ας σκεφτούμε τί σημαίνει αυτοκρατορία ακόμα και κατά τον Νέγκρι που τώρα παρουσιάζεται σαν ένθερμος υποστηριχτής του "τέρατος") είναι φανερή. Αυτό που θα είχε τεράστια χρησιμότητα είναι να αντιληφθεί ο κόσμος της βάσης τι ακριβώς κάνει στον εαυτό του υποκλινόμενος στον κρετινισμό της πολιτικής και τί ακριβώς σημαίνει για το πραγματικό κοινωνικό σύστημα, αυτό το πολιτικό κομμάτι του όλου πειράματος: ένα ακριβώς βήμα μετά το φαινόμενο της πλατείας.