Ακούω τον πρόεδρο Τσίπρα να κάνει δηλώσεις, κάθε τόσο, στην τηλεόραση και δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Το παιδί δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι τα λόγια μετράνε. Δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι δεν παριστάνει τον έξυπνο σε κανένα μπλογκ, ούτε παριστάνει τον συνδικαλιστή στην συνέλευση της σχολής του. Η κακή μοίρα της Αριστεράς του έταξε να παριστάνει τον αρχηγό μιας αριστερής πολιτικής παράταξης. Είναι λένε ο νεότερος αρχηγός κόμματος στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου. Το που είναι νέος δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και άλλοθι για να λέει ότι φρικιαστικό του κατέβει και μάλιστα να το λέει, μ' αυτό το θριαμβευτικό χαμόγελο λες και κατατρόπωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Αλλά βέβαια ο πρόεδρος Τσίπρας δεν έχει για πολιτικούς αντίπαλους τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς της κυβέρνησης. Δεν έχει για πολιτικούς αντίπαλους ούτε τους αυτοκρατορικούς απεσταλμένους της Ε.Ε. Μ' αυτούς αισθάνεται συνεταιράκι, όχι βέβαια της στάθμης του σύντροφου Λεωνίδα Κύρκου, αλλά κάπως έτσι μέχρι να του δείξουν την πόρτα, πράγμα που φαντάζομαι το απωθεί αλλά δεν θα αργήσει ... γιατί εδώ ολόκληρος Καραμανλής εκπαραθυρώθηκε αυτός θαρρεί θα επιβιώσει;

Οι πραγματικοί του αντίπαλοι είναι οι αρχηγοί των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Το θριαμβευτικό του ύφος είναι σαν να λέει σ' αυτούς: σας την βούτηξα την θέση μάγκες και τις ανοησίες που θα λέγατε εσείς, αν είσαστε αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ (έστω και ανεπιθύμητοι) τις λέω τώρα εγώ και εσείς σκάστε απ' το κακό σας. Το ότι τον περιπαίζουν τα τσακάλια της τηλεόρασης δεν τον νοιάζει, το ότι περιπαίζουν στο πρόσωπό του τον κόσμο που στρατεύεται στην Αριστερά και τον κόσμο που ελπίζει στην Αριστερά δεν τον κόφτει. Αυτός εκεί ...το εξυπνακίστικο χαμογελάκι στα χείλια, σαν να λέει εγώ τα κατάφερα να αρπάξω την αρχηγία κι από κει και πέρα γαία πυρί μειχθείτο

Και καλά το χαμογελάκι όταν μιλάει για τα εσωτερικά του ΣΥΝ ... όλοι ξέρουν το παιχνιδάκι που παίζεται εκεί μέσα κι ας πρόσεχαν. Αλλά όταν μιλάει σαν αρχηγός του ενός από τα δύο κόμματα της Αριστεράς στην βουλή για την κρίση, τι δουλειά έχει το θριαμβευτικό χαμόγελο στα χειλάκια του; Για την οποία κρίση επιπλέον δεν φαίνεται να έχει καταλάβει Χριστό... και καλά ο ίδιος δεν νογάει... δεν βρέθηκε κανείς να του πει ότι σε κηδεία βρίσκεται όχι σε καμιά γιορτή; Και μάλιστα σε κηδεία που θα μπορούσε να είναι γιορτή αν η Αριστερά δεν είχε μεταβληθεί σε μια παλαίστρα με έπαθλο κάποια μικροεξουσία.

Η "ανάρρηση" του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία είναι εξαιρετικά ενδεικτική.

Και καλά ο Πρόεδρος Τσίπρας τόσο του κόβει τόσο λέει. Αλλά ο κόσμος που τον έχει για αρχηγό ή, για να το πώ ακριβέστερα, ο κόσμος που του τον φόρεσαν για αρχηγό οι αρχηγοί των συνιστωσών, δεν έχει να πεί τίποτα;

Τουλάχιστον να του κόψει το χαμόγελο. Είναι και ζήτημα αισθητικής.