Δεν είμαι από αυτούς που θα μπορούσαν -- ακόμα και όταν ήταν στα πάνω του -- να αποθέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες τους. Δεν είμαι από αυτούς που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την πρωτοβουλία της ΚΟΕ για την ενότητα της Αριστεράς. Δεν είμαι όμως και απ' αυτούς που θα μπορούσαν να προσπεράσουν αδιάφορα την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Και τέλος αλλά και κυρίως δεν είμαι από αυτούς που θα μπορούσαν να θεωρήσουν την υπόθεση της ενότητας της Αριστεράς και υποθεση της ενότητας της κοινωνίας σαν ένα ζήτημα δευτερεύον.
Ό,τι κάνουν και ό,τι λένε οι ηγέτες του ΣΥΝ και των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ το θεωρώ εντελώς αναμενόμενο. Αυτό που δεν είναι καθόλου αναμενόμενο είναι η ανεκτικότητα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί αγριεύουν και αφρίζουν για τις απύθμενες ανεντιμότητες των (επιεικώς ειπείν) δεξιών οπορτουνιστών του ΣΥΝ αλλά δεν λένε κουβέντα για την ουσία της πολιτικής που εμφανίζεται στα μπαλκόνια. Το ζήτημα δεν είναι ποιος και πόσες φορές εμφανίζεται στα κανάλια αλλά τι λένε αυτοί που εμφανίζονται, όπου κι αν εμφανίζονται.
Αυτά που μας παρουσίασε ο κ. Τσίπρας χτες το βράδυ (Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2009), από το μεγάλο μπαλκόνι της πλατείας Κοτζιά σαν δήθεν πολιτική πρόταση εξόδου από την κρίση, είναι βούτυρο στο ψωμί των υποτιθέμενων δύο μονομάχων του υποτιθέμενου δικομματισμού. Από την στιγμή που η Αριστερά μπήκε στο απατηλό παιχνίδι που έχουν στήσει οι χειριστές της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας (ή μήπως Δικτατορίας) γύρω από την κρίση έχει πάψει να είναι αριστερά.
Για την Αριστερά, η κρίση δεν είναι πάθηση της καπιταλιστικής οικονομίας που προλαμβάνεται με τα σωστά εμβόλια και θεραπεύεται με την σωστή αγωγή. Για την Αριστερά επομένως η κοινωνία δεν έχει να αποφασίσει να αποφασίσει ποιόν γιατρό θα διαλέξει. Δεν έχει να αποφασίσει ποια αποκλειστική νοσοκόμα θα ξενυχτάει στο κεφάλι της ώσπου να ξεψυχήσει.
Για την Αριστερά, η κρίση είναι το οικονομικό σύμπτωμα της (ραγδαίας σήμερα) πολιτικής αλλαγής του κοινωνικού συστήματος. Για την Αριστερά επομένως σήμερα δεν έχει ανάγκη από έναν εξυπνάκια να της πει αυτό που της λένε όλοι με πιο έξυπνα λογοπαίγνια. Έχει ανάγκη να αντιληφθεί ποιο είναι το ιστορικό της στίγμα και προς τα πού πηγαίνει.
Για την Αριστερά, η κοινωνία χρειάζεται να ενωθεί για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται την αναπόφευκτη σύγκρουση της αλλαγής. Για την Αριστερά η κοινωνία προκειμένου να ενωθεί χρειάζεται να παραμερίζει τις ψευδείς και τις δευτερεύουσες αντιθέσεις της και να αναγνωρίζει τις πραγματικές και τις πρωτεύουσες αντιθέσεις της.
Ποιο είναι το παράδειγμα ενότητας που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία; Είναι το παράδειγμα μιας ενότητας στην βιτρίνα που κρύβει την εσωτερική διάλυση. Είναι μια ενότητα για χάρη της οποίας αποσιωπούνται οι πραγματικές και πρωτεύουσες αντιθέσεις και αναδεικνύονται οι ψευδείς και δευτερεύουσες αντιθέσεις.
Τέτοια ενότητα επεδίωξε η ΚΟΕ τέτοια ενότητα εισέπραξε. Οι ηγέτες της ΚΟΕ μέχρι τον Δεκέμβρη καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια για τις επισημότητες που απολάμβαναν μετά από τόσα χρόνια στο περιθώριο, για το χρήμα που εισέρρευσε στο ταμείο τους μετά από τόσα χρόνια λιγούρας, για τα χαμόγελα των παραγόντων της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας μετά από τόσα χρόνια περιφρόνησης.
Αλλά στα μάτια των χειριστών της Τηλεοπτικής Εξουσίας και των εφευρετών του δεξιού οπορτουνισμού που από κοινού κάνουν κουμάντο στον ΣΥΝ, οι ηγέτες της ΚΟΕ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα. Μπορεί στο χωριό τους να ήταν δόκτορες της πολιτικής αλλά εδώ, αν θέλουν να παίρνουν μεροκάματο θα κάνουν τους αφισοκολλητές και τους κλητήρες και πολύ τους πάει!
Θέλουμε αλλαγή και όχι εναλλαγή λέει το εξυπνακίστικο σύνθημα στην αφίσα της ΚΟΕ. Και ουσιαστικά ο Τσίπρας ο σύντροφος αντίπαλος της ΚΟΕ δεν λέει τίποτα διαφορετικό από τα μπαλκόνια. Δεν κατάλαβαν από τις δύο δεκαετίες του ΠΑΣΟΚ ότι το ζήτημα για την κοινωνία δεν να γίνουν αλλαγές αλλά πόσο θα επωφεληθεί από τις αλλαγές που έτσι κι αλλιώς γίνονται;
Ο περασμένος Δεκέμβρης έδειξε ότι τα πράγματα αλλάζουν χωρίς να ρωτάνε κανέναν. Ποια είναι η πολιτική της Αριστεράς μπροστά σ' αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν; Τέτοια πολιτική, οι G11 του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε έχουν, ούτε την ψάχνουν! Για μια θέση στην εξουσία ψάχνουν. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο. Αλλά οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν την ψάχνουν;