Η συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον Πάπα, μετά από την επίσκεψη του πρώτου στο Άγιο Όρος, έχει μια ιδιαίτερη γενική σημασία που δυστυχώς δεν πρόκειται να αναδειχθεί παρά μόνο κατόπιν εορτής, αφού προς το παρόν ο καθένας προσπαθεί να αναδείξει την ειδική σημασία που τον βολεύει.

Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης θεώρησαν την συνάντηση, περίπου, σαν «ατόπημα» του Πάπα, επειδή ο κ. Τσίπρας δεν έχει επίσημη κρατική θέση και, αντίθετα, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησαν πως ο Πάπας, περίπου, «προφήτευσε» την ανάρρηση του Αλέξη Τσίπρα στον πρωθυπουργικό θώκο.

Στην πραγματικότητα η συνάντηση του Πάπα με τον κ. Τσίπρα δεν είχε καμιά ουσιαστική σημασία. Συμφώνησαν πως η ειρήνη είναι πολύ καλό πράγμα και πως δεν είναι σωστό να υποφέρουν οι άνθρωποι για να σωθούν οι τράπεζες. Το πρώτο είναι η γνωστή υποκρισία και το δεύτερο είναι μια ρητορεία που παρακάμπτει αφρόνως το βασικό πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας.

Αν λοιπόν αφαιρέσουμε τα λόγια του αέρα τί μένει; Ένας πολύ σοβαρός συμβολισμός: ο πιο «έγκυρος» εκπρόσωπος του Θεού επί της γης συνάντησε δύο (μαζί τον Βάλτερ Μπάγερ του ΚΚ Αυστρίας) εκπρόσωπους της Επανάστασης επί της ευρωπαϊκής γης.

Και επειδή ο Θεός και η Επανάσταση είναι αφηρημένες έννοιες, οι δυο πλευρές της συνάντησης, στην πραγματικότητα μεσολαβούν, ως εκπρόσωποι, ανάμεσα σε δύο κοινωνικούς χώρους: στον χώρο της κοινωνικής βάσης (τον συντηρητικό, η πλευρά του Πάπα και τον επαναστατικό η πλευρά του Τσίπρα) και στον χώρο των δυνάμεων της εξουσίας.

Υπάρχουν επομένως, προς κρίση, σ' αυτή την συνάντηση δύο σημασίες:

Η πρώτη: υπέρ ποιου χώρου και προς χώρο μεσολαβούν (μαζί) οι «ριζοσπάστες» της Αριστεράς και ο «προκαθήμενος» της αγίας έδρας; Υπέρ του χώρου της βάσης στον χώρο της εξουσίας ή υπέρ του χώρου της εξουσίας στον χώρο της βάσης. Η δεύτερη σημασία, είναι ποιος ηγεμόνευσε σ' αυτή την συνάντηση: ο εκπρόσωπος του Θεού ή ο εκπρόσωπος της επανάστασης;

Όπως κι αν απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, η συνάντηση ήταν ένα φαρσοειδές επεισόδιο της συνάντησης του συντηρητισμού με την επαναστατικότητα, που όμως είναι και παραμένει το βασικό πολιτικό ζητούμενο της εποχής μας.