Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1697
The Book's Journal στα νύχια του LOL-G-700: περί ιδεολογικής κυριαρχίας της Χρυσής Αυγής
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Παρ, 13 Ιουν 2014

Θέλει συζήτηση αν είναι η Χρυσή Αυγή ιδεολογικά κυρίαρχη, όπως ρωτάει ειρωνικά ο γνωστός ηλίθιος κουκουλοφόρος παπαγάλος του διαδικτύου ο LOL-G-700 στο δημοσίευμά του, που μπορείτε να βρείτε εδώ προβάλλοντας τον ισχυρισμό του editorial, ενός περιοδικού, αλλά πάντως η αρρωστημένη φασιστική λογική στην αντιμετώπιση των πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων είναι κυρίαρχη, τόσο στους "έγκριτους" της πολιτικής αρθρογραφίας, όσο και στους γελοίους πολιτικούς παπαγάλους του διαδικτύου.

Ο LOL-G-700, όπως το συνηθίζει, αναδημοσιεύει το editorial του περιοδικού του The Books' Journal (τεύχος Ιουνίου), προσθέτοντας τον παρακάτω βλακώδη πρόλογο, στον οποίο παραθέτει -- ομολογώντας ξεδιάντροπα πως προσπαθεί να "θίξει υπολήψεις" -- εκτός από το όνομα του Ηλία Κανέλλη, που κατ' αυτόν έχει συγγράψει το εν λόγω editorial, άλλα δέκα (10) άσχετα ονόματα που κατ' αυτόν είναι ούνα φάτσα ούνα ράτσα με τον συντάκτη του editorial.

Είναι η Χρυσή Αυγή ιδεολογικά κυρίαρχη;

Έτσι διατείνεται η ΑΕ (= Αυτού Εξωμότης), ο Ηλίας Κανέλλης, στo editorial τού περιοδικού του The Books' Journal (τεύχος Ιουνίου), που θα διαβάσετε παρακάτω. Ο θεμελιωτικός άξονας της διαπίστωσής του είναι βέβαια αυτός κάθε αξιοπρεπούς ευρωπαϊστή/φεντεραλιστή: ο αστικοφιλελεύθερος αντιεθνικισμός. Ο οποίος, βεβαίως βεβαίως, καθώς περνάει αλλά δεν ακουμπάει τον διεθνισμό τής Αριστεράς, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ευρωπαϊκός εθνικισμός (ο Κανέλλης, όπως και η Σώτη Τριανταφύλλου και η Λένα Κιτσοπούλου,  δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να κάψει ζωντανή την ελληνική σημαία· θα προτιμούσε όμως να του κόψουν και τα δύο χέρια από τον ώμο, παρά έστω και να μουντζώσει την αστερόεσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...). Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που συνήθως ξεχνούν οι σούπερ ντούπερ διεθνιστές τής Αριστεράς (λέγε με κυρίως ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίοι και ως προς τις αντιεθνικιστικές κορόνες και τα αντίστοιχα προτάγματα είναι una faccia una razza με τον Κανέλλη (ας πούμε μερικά ονόματα κι ας θίξουμε κάποιες υπολήψεις: Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Λάσκος, Τσακαλώτος, Μηλιός, Παρασκευόπουλος aka Ψευτοθόδωρος, Σία Αναγνωστοπούλου, Μπουρνάζος, Θεοδωρίδης, καθώς και τις πρόσφατες μετεγγραφές Λιάκου και Ρεπούση - αν και ακόμα δεν έχουν πέσει οι υπογραφές...).

Τέλος πάντων. Ας μην περιγράψω άλλο. Όσοι διαβάσουν, ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Μ' αυτά τα λόγια ο "αριστερός" αλητάμπουρας του διαδικτύου παρουσιάζει το κείμενο του The Books' Journal. Δεν έχω καμιά διάθεση να υπερασπιστώ τις απόψεις που εκφράζονται στο συγκεκριμένο κείμενο: αντίθετα θεωρώ πως αυτό εντάσσεται στην προσπάθεια των διανοουμένων που είτε από ιδιοτέλεια είτε από αφέλεια προσπαθούν να σχηματίσουν μια σύγχρονη φασιστική ιδεολογία στηριγμένη στην καταδίκη του λεγόμενου «νεοναζισμού». Θα πω πιο κάτω δυο λόγια πάνω σ' αυτό το σοβαρό ζήτημα. Δεν μπορώ όμως να μην υπογραμμίσω τον ρόλο αυτού του νεαρού (όπως ισχυρίζεται) καθάρματος που ουσιαστικά γελοιοποιεί την κριτική στο περιεχόμενο του κειμένου που παραθέτει προκειμένου να εκφράσει τον φθόνο του για έναν αριθμό ανθρώπων που χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους για να αναρριχηθούν στους χώρους της πολιτικής και ακαδημαϊκής εξουσίας, που σήμερα πια (για λόγους που έχω προσπαθήσει σε άλλα γραφτά μου να εξηγήσω) δεν μπορεί παρά να είναι φασιστική.

Υπάρχει έστω και μια λέξη πραγματικής κριτικής στα λόγια με τα οποία προλογίζει αυτός ο ηλίθιος φασίστας το κείμενο που παραθέτει; Ασφαλώς όχι. Υπάρχει μια υποψία επιχειρήματος; Ασφαλώς όχι. Υπάρχει μόνο μια απροκάλυπτη (ξετσίπωτη) πρόσκληση στους θαμώνες του φασιστικού "τσαρδιού" του, όπως το αποκαλεί -- γιατί βλέπετε αυτό το αλητοφασιστικό αίσχος παριστάνει το "λαϊκό παιδί" -- να λυντσάρουν αυτούς που ονοματίζει, ποντάροντας στα αισθήματα ζήλειας που, με την σύγχυση που επικρατεί, είναι πιθανόν να έχουν και οι θαμώνες για ανθρώπους που είναι "πετυχημένοι" χάρη στην ένταξή τους στην σαπίλα του συστήματος.

Και πράγματι, αρκετοί άνθρωποι (επτά μέχρι την στιγμή που γράφω αυτά τα λόγια) οι οποίοι συχνάζουν από καιρό στο blog αυτού του αισχρού φασίστα έσπευσαν να σχολιάσουν το κείμενο παραβλέποντας και την φασιστική λογική του πρόλογου και την ταγματαλήτικη προσπάθεια διαπόμπευσής των αντιπάλων του.

Υπάρχει για παράδειγμα μια πραγματικά αξιοπρεπής στον λόγο της κυρία, η Ένη που συχνάζει στο "τσαρδί" αυτού του κουκουλοφόρου αλήτη προσφωνώντας τον μάλιστα "αριστερά φιλαράκια" (αναπαράγοντας δηλαδή επιπλέον την απάτη, που ο ίδιος έχει καλλιεργήσει, πως είναι τάχα πολλά τα πρόσωπα που συγγράφουν τις αγράμματες αηδίες του blog του) και που έχει επανειλημμένα μείνει σιωπηλή ακόμα και στις περιπτώσεις που αυτό το κάθαρμα έχει επιδείξει την μισογυνική υστερία του σε βάρος γυναικών που είτε έκαναν το λάθος (που έκανα και εγώ) να σχολιάσουν κριτικά τις ηλίθιες αναρτήσεις του, είτε έκαναν το λάθος να γράφουν επώνυμα απόψεις που ερεθίζουν τον φασιστικό μισογυνισμό του. Μου είναι πραγματικά αινιγματικός ο λόγος για τον οποίο μια γυναίκα προφανώς καλλιεργημένη ανέχεται και βοηθάει μια τέτοια φασιστική αλητεία.

* * *

Το κείμενο που βρήκε ως πρόσχημα αυτό το κουκουλοφόρο κάθαρμα για να ασκήσει την τέχνη της διαπόμπευσης στην οποία επιδίδεται, δεν θα έκανα τον κόπο να το σχολιάσω και άλλωστε δεν θα έκανα ούτε τον κόπο να το διαβάσω κάπως προσεκτικά, αν δεν το είχε χρησιμοποιήσει αυτός ο αγράμματος για τους φθονερούς σκοπούς του.

Ο Ηλίας Κανέλλης (δεν ξέρω αν πράγματι το έχει γράψει αυτός) είναι ένας ακόμα έξυπνος και διαβασμένος άνθρωπος που έχει ξεκινήσει από τα αριστερά (νομίζω από το "ΑΝΤΙ" του Παπουτσάκη) την καριέρα του στον δημόσιο λόγο για να φτάσει σε μια κριτική στην Αριστερά που εν μέρει είναι σωστή αλλά γίνεται πλήρως λαθεμένη όταν παραβλέπει το γεγονός πως η Αριστερά την οποία κριτικάρει δεν είναι πια Αριστερά και επομένως ουσιαστικά χτυπάει την Αριστερά που δεν είχε ποτέ τα κουσούρια που κριτικάρει. Αυτός είναι ο λόγος που αυτός ο ηλίθιος ο LOL-G-700 τον αποκαλεί με αυτόν τον γελοίο τρόπο "εξωμότη" θέλοντας να πει πως αυτός ο αλήτης είναι πιστός στα ιδανικά της Αριστεράς τα οποία κατά την μεγαλοφυΐα της αλητείας του έχουν συνοψίσει στο ρητό «μαύρη γάτα άσπρη γάτα αρκεί να πιάνει ποντίκια».

Το κείμενο ξεκινάει από την διαπίστωση της «εκλογικής αντοχής της Χρυσής Αυγής» και την εξηγεί με το γεγονός πως «το ελληνικό νεοναζιστικό κόμμα έχει μεγάλη [ιδεολογική] επιρροή στην ελληνική κοινωνία.» Το υπόλοιπο κείμενο περιγράφει τα χαρακτηριστικά της «εδραίας εθνικής ιδεολογίας» στην οποία έχει τις ρίζες της η Χ.Α., καθώς και την συνέχειά της σε όλη την μεταπολεμική ιστορία της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα πέρασε μέσα από την Χούντα στην μεταπολιτευτική περίοδο. Και επειδή ούτε η "Αριστερά" απορρίπτει αυτή την εδραιωμένη ιδεολογία την ανάγει σε πάνδημη, φέρνοντας σαν απόδειξη μια φωτογραφία (χίλιες λέξεις) από μια συγκέντρωση για το "όνομα" της Μακεδονίας.

Μια αναλυτική κριτική της διαδεδομένης σκέψης που διέπει και αυτό το άρθρο, είναι αρκετά επίπονο έργο. Θα περιοριστώ εδώ στην παρατήρηση των δύο παρεξηγήσεων που είναι "εδραίες" στον κοσμοπολιτισμό των διανοούμενων που κάνουν καριέρα καλλιεργώντας τον φασισμό μέσω της καταπολέμησης μιας κάποιας και μόνο από την μεγάλη ποικιλία εκφράσεών του.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι καθόλου ένα "νεοναζιστικό" κόμμα επειδή τα μέλη του κάνουν τατουάζ με αγκυλωτούς σταυρούς και θαυμάζουν τον Χίτλερ. Είναι ένα φασιστικό κόμμα που προσπαθεί να βρει μια σύγχρονη έκφραση και με όλες τις δυσκολίες που έχει η προσπάθεια των επιτελών του, τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τους ομόλογούς τους των οπορτουνιστικών κομμάτων που επίσης δεν είναι καθόλου "νεομπολσεβίκικα" επειδή κουνάνε κόκκινες σημαίες και θαυμάζουν τον Λένιν και τον Στάλιν ή τον Μάο και τον Γκράμσι.

Η πρώτη παρεξήγηση είναι πως σε ολόκληρο το κείμενο του The Books' Journal παρ' όλο που μιλάει για ιδεολογία, δεν υπάρχει ο όρος "φασισμός" που προσδιορίζει την ιδεολογία της Χ.Α. αλλά τον όρο "ναζισμός" που προσδιορίζει μια παρελθούσα πολιτική την οποία οι θαυμαστές της δεν κάνουν το λάθος να την αναπαράγουν.

Η δεύτερη παρεξήγηση είναι πως η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια εγκληματική συμμορία που αποφάσισε να αποκτήσει ένα πολιτικό πρόσωπο ή προσωπείο αλλά ένα φασιστικό πολιτικό κόμμα που επειδή θέλει να επιβάλλει ένα πολιτειακό καθεστώς σιδηράς εξουσίας, παρωχημένο και ανεφάρμοστο, καταλήγει μοιραία στο έγκλημα.

Συνολικά μπορεί ο συγγραφέας του editorial να έχει δίκιο πως η Χρυσή Αυγή στηρίζεται σε παγιωμένες ιδεολογικές αρχές της ελληνικής κοινωνίας, όπως για παράδειγμα ο πατριωτισμός, αλλά οι αρχές αυτές, ενώ είναι κοινές για ολόκληρη την κοινωνία και για όλες τις κοινωνίες του κόσμου, όταν δεν ισορροπεί η επαναστατική πλευρά της κοινωνίας με την συντηρητική της πλευρά θα γείρουν επικίνδυνα είτε προς την αρρώστια του φασισμού είτε προς την αρρώστια του οπορτουνισμού που ενώ είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους έχουν το ίδιο χαρακτήρα και τα ίδια συμπτώματα. Αυτό η εν συγχύσει ευρισκόμενη ελληνική κοινωνία δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί και προκειμένου να μείνει προσηλωμένη στην βασική ανάγκη του πατριωτισμού τον δέχεται και τον εγκρίνει έστω και στην φασιστική του εκδοχή.

Τελικά δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ένα ακαδημαϊκής τάξης κείμενο στο οποίο κυριαρχούν τα οπορτουνιστικά χαρακτηριστικά της φασιστικής λογικής έπεσε στα νύχια ενός καθάρματος στο οποίο κυριαρχούν τα φασιστικά χαρακτηριστικά της οπορτουνιστικής λογικής.