Πριν από σχεδόν τρία χρόνια το κοινωνικό φαινόμενο της πλατείας ανέστρεψε την πορεία της ελληνικής πολιτικής οδηγώντας στην άνοδο του οπορτουνισμού αλλά βεβαίως και του φασισμού. Οι επιτελείς της πολυποίκιλης «υπαρκτής» Αριστεράς, προσπάθησαν εκ των υστέρων να υποβαθμίσουν την σημασία του φαινομένου, προκειμένου να συγκαλύψουν άλλοι την συμμετοχή τους σ' αυτό και άλλοι την αποχή τους από αυτό. Ονειρευτήκαν ότι το σύστημα θα «εξαερώσει» για χάρη τους τον φασισμό και θα προσέλθουν ανενόχλητοι στον μειοδοτικό διαγωνισμό για την «ανάληψη» της διακυβέρνησης.

Να όμως που το ουκρανικό μεϊντάνι αφαιρεί, με τον πιο άγριο τρόπο, κάθε δυνατότητα υποβάθμισης της σημασίας που έχει η πλατεία, όχι μόνο για την πορεία της κάθε τοπικής κοινωνίας, αλλά και για την παγκόσμια κοινωνία. Την ίδια ώρα που το σύστημα ετοιμάζει «ευρωεκλογές», το «Μεϊντάνι» εκβιάζει στην κορυφή Ανατολής και Δύσης κινήσεις μιας «νέου τύπου» παγκόσμιας σύγκρουσης.

Είτε αρέσει είτε όχι, στις πολιτικές και στις «επιστημονικές» αυθεντίες, το φαινόμενο της πλατείας είναι πλέον οριστικά και τελεσίδικα οικουμενικό. Η λέξη «πλατεία» θα σημαίνει από εδώ και μπρός το πολιτικό κέντρο του κόσμου της κοινωνικής βάσης. Όσο πιο χαρακτηριστικές οι διαφορές των «πλατειών» τόσο πιο ακριβής η προσαρμογή της οικουμενικότητας του ενιαίου φαινομένου στην αντίστοιχη τοπικότητα.

Το φαινόμενο της πλατείας είναι η αδιαμεσολάβητη σύγκρουση ανάμεσα στην συντηρητική και στην επαναστατική πλευρά της κοινωνίας. Μια σύγκρουση που ταλαντεύεται (σε κατάσταση σύγχυσης) ανάμεσα στην βία του λόγου και στην σιωπή της βίας, γελοιοποιώντας τον «ορθολογισμό» των προγραμμάτων και των διατριβών. Η σύγχυση θα συνεχίζεται όσο οι αυθεντίες της "επιστήμης" και της πολιτικής, βρίσκουν ακόμα πρόσβαση στην κοινωνική βάση και την εκτρέπουν είτε προς τον οπορτουνισμό είτε προς τον φασισμό.

Στα ελληνικά, την φράση «βγήκε στο μεϊντάνι» την χρησιμοποιούμε με την έννοια «εκδηλώθηκε δημόσια». Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως -- με όσους κινδύνους κι αν εγκυμονεί αυτή η εξέλιξη -- η βάση της παγκόσμιας κοινωνίας «βγήκε στο μεϊντάνι». Η ελληνική κοινωνία έχει την ειδική υποχρέωση να κρατήσει αυτή την έξοδο στο επίπεδο του λόγου.