Η τελευταία λέξη της μόδας, στον πολιτικό λόγο της "κυβερνώσας" Αριστεράς, είναι η επινόηση της "ανθρωπιστικής κρίσης". Και αφού την κρίση την λέει τώρα ανθρωπιστική, η Αριστερά που ήταν της προόδου, της οικολογίας, του ριζοσπαστισμού και άλλα πολλά, είναι τώρα -- χαράς ευαγγέλια για εμάς τους ανθρώπους -- και Αριστερά του ανθρωπισμού!

Γενικά, οι αυθεντίες της λεγόμενης Αριστεράς επινοούν ένα πλήθος ονομάτων, ονομάζοντας κρίση την καθεμιά από το πλήθος των εκδηλώσεών της. Την χρεοκοπία, για παράδειγμα, της συστηματικής χρηματοδότησης του παρασιτισμού, την ονομάζουν "κρίση χρέους" και την παντελή αχρήστευση του εξουσιαστικού συστήματος την ονομάζουν "κρίση εμπιστοσύνης"! Αυτή η φάμπρικα ονομάτων έχει τον προφανή στόχο να κρύψει το γεγονός πως η κρίση οδηγεί στην κατάρρευση του συστήματος των εξουσιαστικών σχέσεων, στο οποίο αυτοί έχουν ήδη ενσωματωθεί.

Αυτό που ονομάζουν τώρα "ανθρωπιστική κρίση" είναι η γενική αποτυχία της πιλοτικής επιχείρησης που απέβλεπε στην μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε ένα κοπάδι παραγωγικών ζώων, που θα συντηρείται με το ελάχιστο δυνατό κόστος και θα παράγει ό,τι τραβάει η ανώμαλη όρεξη των μελλών της "κοινωνίας των πολιτών".

Η αποτυχία, για μια ακόμα φορά, να κατασκευαστεί αυτή η "δυαδική κοινωνία" (πολιτών και ζώων) που την ονειρεύτηκαν (πολύ πιο βάσιμα στις συνθήκες της εποχής τους) άνθρωποι σαν τον Τρότσκι και σαν τον Χίτλερ, είναι σίγουρα εκδήλωση της κρίσης. Το ότι παρουσιάζουν όμως, οι αυθεντίες της "κυβερνώσας" Αριστεράς και μάλιστα εν όψει των ευρωεκλογών, την συγκεκριμένη εκδήλωση της κρίσης σαν "ανθρωπιστική κρίση", σημαίνει πως παρουσιάζουν τις αφεντιές τους σαν άξιους να διαχειριστούν το ελληνικό ανθρώπινο κοπάδι καλύτερα, φτηνότερα και, το κυριότερο, ασφαλέστερα από τους αποτυχημένους σημερινούς διαχειριστές.

Πως βλέπουν την κοινωνία των ανθρώπων σαν κοπάδι ανθρώπινων ζώων, οι επιτελείς της λεγόμενης Αριστεράς, είναι βέβαιο. Και είναι επίσης βέβαιο πως έχουν την πολιτική βούληση να μπουν στο ρόλο των σύγχρονων ανθρωποτσελιγκάδων, καθώς και πως ονειρεύονται την υποταγή των ανθρώπων στον ρόλο των ανθρώπινων ζώων που προβλέπει η φασιστική λογική της δυαδικής κοινωνίας.

Ό,τι και να νομίζουν όμως οι αριστεροί χειριστές του συστήματος, η κρίση παραμένει κρίση και η Αριστερά παραμένει Αριστερά των ανθρώπων. Η δική τους είναι, και φαίνεται, Αριστερά των ανθρωπιστών!