Τελικά, ο στόχος του "συνεδρίου" του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η συγχώνευση του πολυποίκιλου οπορτουνισμού σε έναν νέο ενιαίο οπορτουνιστικό φορέα αλλά η εγκατάλειψη των προσχημάτων που συνιστούσαν την οπορτουνιστική απάτη. Το συνέδριο διακήρυξε πως η λυκοσυμμαχία που συγκροτεί τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον μαρξισμό, ούτε με τον μαοϊσμό, ούτε με τον σταλινισμό, ούτε καν με τον χρουστσοφισμό και ούτε γενικά με την αριστερά. Η απάτη εγκαταλείφθηκε με πρωτοβουλία αυτών που την καλλιέργησαν, των επιτελών της ΚΟΕ και οι συνιστώσες διαλύθηκαν με πρωτοβουλία αυτού που μηχανεύτηκε τον γελοίο όρο "συνιστώσα" του Ρούντι Ρινάλντι.
Μετά από την απύθμενη γελοιότητα αυτού του "συνεδρίου" η απάτη τελείωσε και καμιά αυταπάτη δεν δικαιολογείται πια, στους αριστερούς της κοινωνικής βάσης, για την ενιαία οπορτουνιστική ιδεολογική κατεύθυνση και την φασιστική πολιτική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Μίλησα ήδη στο τελευταίο μου κείμενο για την Μακρόνησο που ετοιμάζουν οι επιτελείς του οπορτουνισμού κάτω από την υπαγόρευση των χειριστών του παγκόσμιου φασιστικού εξουσιαστικού συστήματος και μ' αυτή την λογική θα αντιμετωπίζω από εδώ και εμπρός τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του. Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ήδη ένα συνέδριο βιασμού συνειδήσεων. Οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης που παρακολούθησαν το συνέδριο είτε σαν σύνεδροι είτε απ' έξω, είδαν να αποσπώνται βιαίως οι επιτελείς που στήριζαν μέχρι τώρα (καλώς ή κακώς αυτό είναι αδιάφορο) και να "προάγονται" τους σε ρόλους ροπαλοφόρων-αλφαμητών, στην νέα Μακρόνησο που θα είναι από εδώ και εμπρός ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικά τα μέλη της ΚΟΕ θα έχουν από σήμερα και εμπρός τους επιτελείς τους να προσπαθούν να τους πείσουν πως θα τα καταφέρουν καλύτερα σαν δηλωσίες-αλφαμήτες στην νέα Μακρόνησο από ό,τι τα κατάφερε ο Γιάννης Χοντζέας, με την "σεχταριστική" εμμονή του, στην παλιά Μακρόνησο.
Ωστόσο, αυτές οι υποκειμενικές δυσκολίες που συναντάει ο νέος Παρθενώνας δεν είναι προς το παρόν ανυπέρβλητες. Οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης είναι έτοιμοι να δεχτούν τις βλακώδεις ιδέες του οπορτουνισμού, είτε του ορθόδοξου, είτε του ανανεωτικού, αφού δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμιά σοβαρή αριστερή προσέγγιση στην σημερινή ιστορική φάση του κοινωνικού φαινομένου. Η αδυναμία του κόσμου της Αριστεράς να απαλλαγεί από το σκουπιδαριό του οπορτουνισμού είναι προς το παρόν θλιβερή αλλά εντελώς φυσιολογική.
Απ' την άλλη μεριά όμως το "απονενοημένο" εγχείρημα του οπορτουνιστικού συνεδρίου κινδυνεύει ακριβώς από την ευκολία με την οποία επιβλήθηκε στην σφαίρα του υποκειμενικού. Ο χαμηλός και συγκεχυμένος ιδεολογικός-θεωρητικός εξοπλισμός των αριστερών της κοινωνικής βάσης, ο οποίος επιτρέπει να βασιλεύει η οπορτουνιστική απάτη στην ελληνική κοινωνία δεν θα μείνει για πάντα χαμηλός και συγκεχυμένος. Οι διεθνείς πολιτικές εξελίξεις και η τρίτη μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση -- προς την οποία ολοφάνερα βαδίζει η παγκόσμια κοινωνία -- θα ανεβάσουν το επίπεδο οδυνηρά αλλά και αναγκαστικά (όπως έγινε από το φθινόπωρο μέχρι τον χειμώνα του 1940). Οι γελοίες χάρτινες φιγούρες του θιάσου σκιών των επιτελών του οπορτουνισμού όταν έρθει η ώρα τους θα καούν σε μερικά δευτερόλεπτα. Και ακριβώς έναντι αυτού του ορατού κινδύνου παίχτηκε (αν και μάταια) η κακόγουστη φάρσα της "διαφωνίας" για την διάλυση των συνιστωσών, ανάμεσα στον "παλιό" Γλέζο και στον "νέο" Τσίπρα.
Στην επαναστατική πολιτική, όπως ακριβώς και στο σχετικό άσμα "ο νέος είναι ωραίος και ο παλιός είναι αλλιώς". Ο νέος είναι ωραίος με την ορμή του και τις φρέσκιες ιδέες του και ο παλιός είναι αλλιώς με την πείρα του. Σ' αυτή την κακόγουστη οπορτουνιστική παράσταση ο "νέος" δεν είχε τίποτα το ωραίο και ο "παλιός" δεν είχε τίποτα το αλλιώς. Το θέμα του συνεδρίου, την διάλυση των συνιστωσών, ο παλιός το αντιμετώπισε με μια ακόμα αλληγορία της πλάκας: "αυτά τα άλογα μας έφεραν μέχρι εδώ και δεν μπορούμε τώρα να τα σκοτώσουμε" και ο "νέος" το αντιμετώπισε με μια ακόμα βλακώδη ατάκα: "Δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε στον ψηφοφόρο ένα νέο κόμμα (...) με 14 καταστατικά και προγράμματα".
Αν αποκρυπτογραφηθεί, από την οπορτουνιστική κρυπτογράφηση, η διαφωνία ήταν η εξής: ο "παλιός" είπε "δεν θα μπορούμε πια να εξαπατήσουμε τον κόσμο της Αριστεράς της κοινωνικής βάσης, αν την οπορτουνιστική πολυφωνία των συνιστωσών την μετατρέψουμε σε χορωδία κάτω από μια φασιστική μπαγκέτα. Και ο "νέος" απάντησε στενοχωρημένος ναι αλλά δεν θα μας αναθέσουν ποτέ την διακυβέρνηση αν δεν καταφέρουμε να αντικαταστήσουμε τα 14 οπορτουνιστικά προγράμματα των συνιστωσών με ένα φασιστικό.
Και έτσι τελείωσε με χαρές και πανηγύρια ένα συνέδριο που προετοιμάστηκε και διεξάχθηκε με φασιστικούς όρους. Ιδρύθηκε ένα "κόμμα" που ακόμα και στο όνομά του Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, δεν περιέχεται ο όρος "κόμμα" αλλά και που δεν το περιγράφει κανένας από τους όρους που περιέχονται στο όνομά του. Στην πραγματικότητα ιδρύθηκε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης. Ένα στρατόπεδο συμβολικό αλλά όχι λιγότερο φρικτό και επικίνδυνο επειδή είναι συμβολικό.
Οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης είναι ήδη μουδιασμένοι από την ίδρυση αυτού του στρατοπέδου. Βαθειά μέσα του ο καθένας ξέρει πως θα περάσει από τα συμβολικά ρόπαλα των πρώην επιτελών των συνιστωσών, και νυν αλφαμητών του στρατοπέδου, προκειμένου να αποκηρύξουν την ιδέα της κοινωνικής αλλαγής και να διακηρύξουν την πίστη τους στο τέλος της ιστορίας. Βεβαίως με όλες τις δυσκολίες που αναμένονται το στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης δεν πρόκειται να γίνει ο τάφος της Αριστεράς όπως δεν έγινε και το στρατόπεδο της Μακρονήσου.
Αντίθετα το στρατόπεδο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ήδη ο τάφος της οπορτουνιστικής απάτης. Μπορεί πολλοί αριστεροί της κοινωνικής βάσης να βολέψουν τον μαζοχισμό τους ή να υποταχθούν στον οπορτουνιστικό εκβιασμό, αλλά από σήμερα καμιά οπορτουνιστική υποκρισία δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν αριστερό της κοινωνικής βάσης ακόμα και από αυτούς που θα υποταχθούν. Από εδώ και εμπρός η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης αριστερούς και δεξιούς από τους επιτελείς του οπορτουνισμού και του φασισμού είναι οριστικά και ανεξίτηλα χαραγμένη.