Υπαρκτή Αριστερά | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1880
Η ΚΟΕ στο facebook: μια γεύση από "μεταπολίτευση του λαού"
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Πέμπ, 10 Μαϊου 2012

 

Αν όπως νομίζω το βασικό χαρακτηριστικό του φασισμού είναι η λογοκρισία τότε ένα από τα βασικά φασιστικά επιτελεία της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι το επιτελείο της ΚΟΕ. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου πόσοι στο επιτελείο και στην βάση είναι συνειδητοί φασίστες και πόσοι είναι απλώς βλάκες. Όλοι μαζί έχουν τεράστια ευθύνη γιατί ανέχονται και δικαιολογούν την αποσιώπηση και την λογοκρισία.

Με την αποσιώπηση και την λογοκρισία προωθούν σαν οργάνωση, την ολέθρια φασιστική ανοησία της "μεταπολίτευσης του λαού", την οποία θα πληρώσει ακριβά η ελληνική κοινωνία, η οποία δεν θα άντεχε ούτε μια ώρα σε μια καθαρή δημόσια συζήτηση.

Η ΚΟΕ στο facebook, κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Το facebook είναι το ιδανικό μέσο εξουσιαστικής επικοινωνίας με το σύστημα των "friends" και των "likes" που χρησιμοποιεί. Το βασικό χαρακτηριστικό της εξουσιαστικής επικοινωνίας είναι ο μονόδρομος λόγος των από καθέδρας "αυθεντιών" προς ένα ακροατήριο βουβών χειροκροτητών. Μέχρι σήμερα την μονόδρομη επικοινωνία την εξασφάλιζαν με την μέθοδο των "ανοικτών συνελεύσεων" (διάβαζε κλειστών διαλέξεων), στο facebook μπορούν να την εξασφαλίζουν και τα φερέφωνά τους.

Κοντολογίς το facebook είναι ο πιο φτηνός τρόπος να παριστάνεις την εξουσία. Σου δίνει την δυνατότητα να δημοσιεύεις ότι σε συμφέρει, να βλέπουν αυτά που γράφεις μόνο οι "friends" σου, να τα διαδίδουν στους δικούς τους friends, και μόλις υπάρξει κάποια κριτική, απαντάς όσο σε βολεύει, για να πεις τα δικά σου και μόλις "ξεφύγει" η κριτική από τα μέτρα σου κόβεις τον "friend" και εξαφανίζεται και η κριτική και οι βλακώδεις απαντήσεις που κατάφερες να δώσεις μέχρι εκείνη την στιγμή.

Δεν μας έφτανε λοιπόν που η ΚΟΕ εμφάνισε την διάσπασή της σαν "εσωτερική" της υπόθεση -- λες και η "υπαρκτή" είναι μια ομοσπονδία μαφιόζικων συμμοριών -- χωρίς να βγει ποτέ στον αέρα ποιες ήταν οι διαφορές των επί 30 χρόνια συνεταίρων στην άθλια πολιτική της ΚΟΕ, έχουμε τώρα και τα τσιράκια του Ρινάλντι να περιφέρονται στο facebook προβάλλοντας την αθλιότητα των εξουσιαστικών συναλλαγών του ΣΥΡΙΖΑ, με τις πλάτες της ΚΟΕ, σαν "ηρωικό αγώνα του λαού" τον οποίο έχουμε όλοι οι αριστεροί και μη την ιερή υποχρέωση να υποστηρίξουμε.

(Βεβαίως χρειάζεται σοβαρή κριτική σ' αυτή την αθλιότητα γιατί έχει στηριχθεί στην σύγχυση που έχει ήδη σκορπίσει η λυκοσυμμαχία στους ανθρώπους αριστερούς και μη, της κοινωνικής βάσης και επίσης γιατί έχει ανοίξει το στόμα των επιτελών του επίσης φασιστικού ΚΚΕ που βεβαίως λυσσάνε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΚΟΕ αγκαλιά τους παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Αλλά κι αυτά που συμβαίνουν στο επίπεδο της καθημερινής επικοινωνίας όπου ανήκει το facebook δεν μπορούμε να τα αφήνουμε απαρατήρητα)

Το βιολί άρχισε με έναν γελοίο δημοσιογραφίσκο που παρίστανε τον μισοκακόμοιρο και ξεσπάθωνε υπέρ της ΑΥΓΗΣ (όχι της Χρυσής, της επίχρυσης) ο οποίος λογόκρινε μια συζήτηση επειδή αναφέρθηκε ότι η ΑΥΓΗ λογοκρίνει! Το βιολί συνεχίστηκε με έναν άλλο δημοσιογραφίσκο τον Νίκο Ταυρή (μέλος της ΚΟΕ και υπάλληλος του δημοσιογραφικού οργάνου του Ρινάλντι) οποίος "έκοψε" μια συζήτηση επειδή έγραψα ότι δεν αντέχουν την κριτική.

Μετά την περιφανή "νίκη" του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη της ΚΟΕ ξεχύθηκαν στο facebook να διαφημίσουν τον αγώνα τους και στην ομάδα που έχει αναλάβει το facebook υπάγεται και μια κυρία ονόματι Maria Kourousi που φαίνεται ότι κάποια στιγμή είχε ζητήσει να γίνει "friend" μου και ίσως κάποιες φορές είχα παρέμβει σε κάποια ποστ της, μέσα στο πλαίσιο πάντα των γνωστών μου απόψεων για την ΚΟΕ, που ποτέ δεν έκρυψα.

Μετά την "νίκη", την Τετάρτη το πρωί (09/05/12), η Μαρία έχει στήσει έναν καυγά με μια άλλη Μαρία του ΚΚΕ, γιατί το ΚΚΕ δεν πάει να γίνει ουρά του ΣΥΡΙΖΑ (άλλη παράνοια κι αυτή) που μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί και οι δύο Μαρίες επικαλούνταν την πλατεία στο στυλ, ποιος προσκύνησε περισσότερες φορές στην χάρη της. Γράφω και εγώ κάτι στο δικό μου στυλ εναντίον των επιτελείων και υπέρ της ενότητας στην βάση και η Μαρία της ΚΟΕ μου ρίχνεται με ένα εμφανές ύφος "αφ' υψηλού", για την "εμπάθειά" μου εναντίον των εκλεκτών της επιτελών.

Αργότερα η ίδια προπαγανδίζει να δουν όλοι τον βουλευτή πλέον της ΚΟΕ Βασίλη Χατζηλάμπρου που θα μετείχε σ' ένα πάνελ της ΝΕΤ στις 4:00 μμ. Τον Βασίλη τον συμπαθώ παρά τις τεράστιες ευθύνες που θεωρώ ότι έχει και αυτός, για την κατάντια της ΚΟΕ, δεδομένου ότι είναι από τους πρώτους που έβαλαν πλάτη για την Α/συνέχεια του μ-λ κινήματος και έτσι κάθισα να ακούσω τι θα πει.

Κάποια στιγμή, αργότερα ρίχνω μια ματιά (από το κινητό μου), στο facebook για να δω τί έχει ειπωθεί για τον Βασίλη πέφτω επάνω στην παρακάτω επονείδιστη "έκκληση" την οποία η Maria Kourousi είχε γράψει μάλλον νωρίτερα από τον καυγά της με την Μαρία του ΚΚΕ (τα bold δικά μου):

Καλημέρα!

Τώρα που κοιμήθηκα και ξεκουράστηκα, έχοντας χωνέψει κάπως τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα, και όλες τις χθεσινές συζητήσεις με φίλους και μη φίλους, θα ήθελα να κάνω μια έκκληση σε συντρόφους και αγωνιστές από το ΚΚΕ, αλλά και σε κόσμο που δεν ανήκει στην Αριστερά αλλά αγωνιά αυτές τις ώρες.
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία, που μπαίνουν βασικά επίδικα, που μπαίνουν διλήμματα με τρόπο επιτακτικό. Διλήμματα που ανάλογα πως τα απαντά κανείς, παίρνει τον ένα ή τον άλλο δρόμο, και οι δρόμοι αυτοί είναι διακριτοί κι αντίθετοι. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα έχουν ορατά διαμορφωθεί 3 "στρατόπεδα" : το 1ο, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που γονατισμένος από τα τελευταία 2 χρόνια, φωνάζει στους δρόμους και τις πλατείες για απαλλαγή από τα μνημόνια, πραγματική δημοκρατία, αλλαγή πορεία στην χώρα. Αυτό το στρατόπεδο είναι αδιαμφισβήτητα πλειοψηφικό, και περιλαμβάνει πάρα πολύ κόσμο που εκφράστηκε φωναχτά στις εκλογές της 6ης Μάη. το 2ο, είναι ένα σάπιο πολιτικό σύστημα και όλοι οι πυλώνες του, όπως τα ΜΜΕ, το οποίο με την στήριξη των έξωθεν κυβερνητών, αγνοεί τις ανάγκες και τις κραυγές του ελληνικού λαού και αυτή την στιγμή αγωνιά για την επιβίωσή του και την επιβίωση των όσων πρεσβεύει.
Υπάρχει και ένα 3ο στρατόπεδο. Το στρατόπεδο που σ' αυτή την μάχη που δίνουμε ως λαός δεν παίρνει θέση. Επαναλαμβάνω, σε αυτήν εδώ την μάχη. Όχι από αδιαφορία πιστεύω. Αλλά σύντροφοι του ΚΚΕ, δεν είναι κάθε μάχη η τελευταία στον πόλεμο. Προηγούνται πάντα πολλές μάχες πριν να φτάσουμε στην τελική. Και καθεμία είναι εξίσου σημαντική, γιατί βοηθά να κερδηθεί η επόμενη. Δεν θα ειρωνευτώ εγώ για την ανάγκη υπέρβασης του καπιταλισμού και των μονοπωλίων. Αλλά δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν κρίνεται αυτό το πράγμα - κρίνεται όμως το αν τον τωρινό αγώνα που επιλέγει ξεκάθαρα ο ελληνικός λαός θα τον στηρίξετε. Για να το κάνετε αυτό θα πρέπει να συμπορευτείτε με κόσμο και δυνάμεις με τους οποίους δεν συμφωνείτε στα πάντα. Αλλά τώρα δεν κρίνονται τα πάντα. Μόνο αν θα καταφέρουμε για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες ως λαός, να αποφασίσουμε εμείς για το αν χρωστάμε, ποιος θα ορίζει την χώρα μας, αν θα πεθάνουμε δουλεύοντας για τις τράπεζες, αν θα στήσουμε την χώρα στα πόδια της.
Μετά από αυτή την μάχη, θα πρέπει να επακολουθήσουν και άλλες. Αλλά ένα-ένα τα βήματα. Ας συναντηθούμε πρώτα σε αυτό. Δεν είναι λίγο

Δεν σοκάρομαι εύκολα από αυτά που είναι ικανός να ξεστομίσει ο ίδιος ο Ρινάλντι (τον άκουσα να αερολογεί στην Θεσσαλονίκη προσπαθώντας να πλασάρει την απάτη της "μεταπολίτευσης του λαού" και διασκέδασα). Αυτή όμως η έκλυση του πολιτικού ήθους που έχει καλλιεργήσει στους ανθρώπους της ΚΟΕ, αυτό το προσβλητικό για τον αναγνώστη του μεσσιανικό κείμενο από ένα μέλος κομμουνιστικής οργάνωσης, από ένα νέο άνθρωπο και μάλιστα μια νέα γυναίκα ομολογώ ότι με σοκάρισε. Παρ' όλα αυτά αντί να την λούσω όπως της άξιζε έγραψα στα πεταχτά το παρακάτω μήνυμα:

Εγώ δεν θα πω αν συμφωνώ ή δεν συμφωνώ με την τοποθέτησή σου ... Θα σε ρωτήσω μόνο αν σωστά διαβάζω τι ακριβώς γράφεις.
Όρισες 3 στρατόπεδα έβαλες την ΚΟΕ και τα μέλη της σε ένα από αυτά ... έβαλες εμένα στο τρίτο ... του "καναπέ" και με καλείς να πάρω μέρος σ' αυτή τη μάχη υπό τον στρατηγό Ρινάλντι και μετά βλέπουμε.

Καλά το διάβασα ή μήπως με απάτησαν τα ελληνικά μου;

Όταν ξαναμπήκα στο facebook για να δω αν είχε απαντήσει κάτι, οι συζητήσεις είχαν εξαφανιστεί. Και επειδή δεν ήμουν σίγουρος ότι τις είχε σβήσει, ή μήπως δεν τις έβλεπα για άλλο λόγο, της γράφω το εξής μήνυμα:

Αγαπητή Μαρία,

Μια ερώτηση: είμαστε φίλοι (στο facebook) και με διέγραψες;

Σε ρωτάω επειδή ψάχνω να βρω τις συζητήσεις, στα ποστ σου, στις οποίες μπλέχτηκα και δεν τις βρίσκω.
Αν έγινε έτσι, είσαι η τέταρτη (από τον επαναστατικό χώρο της συνιστώσας ΚΟΕ) που το κάνεις, και έχω σκοπό να κάνω κάτι γι αυτό.

Ασχέτως αυτού, και για τον τρόπο που απάντησες (με την γνωστή καραμέλα περί εμπάθειας) έχω να σου πω ότι αν δεν έχετε στην ΚΟΕ τα κότσια να δεχτείτε κριτική, καλά θα κάνετε να γίνετε συνιστώσα της Χρυσής Αυγής να σας προστατεύουν οι φουσκωτοί.

Με την ελπίδα να μην έχω καταλάβει σωστά

Κωστής Παπαϊωάννου

Αντί μιας ευθείας απαντήσεως, όπως για παράδειγμα: ναι σε διέγραψα και κάνε ό,τι νομίζεις... μου απαντάει ως εξής:

Ε να χρεώνεστε από το κινητό (!!!) για να εκδηλώσετε πάλι εμπάθεια για τον Ρούντι σε ποστ μου, χωρίς μάλιστα να τον αναφέρω, είναι ακραίο. Είπα μια άποψη που δεν καλεί κανέναν υπο κανένα στρατηγό. Και το 3ο στρατόπεδο δεν το χαρακτήρισα του καναπέ, είπα όμως να πάρει θέση. Σας παρακαλώ ελάτε στα συγκαλά σας

Θα φανεί περίεργο αλλά αυτός ο διάλογος έδρασε καταλυτικά. Με απελευθέρωσε από ένα βάρος. Στην αρχή εκνευρίστηκα γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα, χρόνια τώρα, να αντιμετωπίζει κανείς αυτή την πραγματική εμπάθεια από ανθρώπους που δεν τον ξέρουν προσωπικά, παρά μόνο από τα γραφτά του και είναι τόσο τυφλοί ώστε να μην μπορούν να φανταστούν άλλα κίνητρα -- εκτός από την "εμπάθεια" -- για να κάνει πολεμική σε έναν άνθρωπο, σαν τον Ρινλαλντι, που έχει αναγάγει σε τέχνη, για την προσωπική του καριέρα, την πολιτική απάτη. Μετά χαλάρωσα, ήρθα στα συγκαλά μου, όπως μου συνιστά η Μαρία, και μάλλον πρέπει να την ευχαριστήσω.

Λέει μια ελληνική παροιμία "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει". Οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης αν δεν τσακίσουμε (με την γλώσσα μας πάντα) τα κόκκαλα του φασισμού, μέσα στα επιτελεία της "υπαρκτής", ας περιμένουμε να μας τσακίσουν τα δικά μας κόκκαλα, οι ομάδες κρούσης του φασισμού απ' έξω. Αν αφήσουμε το ποίημα του Μαγιακόφσκι "ξελασπώστε το μέλλον" να γίνεται προεκλογικό τρυκ στο στόμα του Τσίπρα, ας αφήσουμε το μέλλον της κοινωνίας μας λασπωμένο στον αιώνα τον άπαντα.

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !