Σημείωμα: Το παρακάτω κείμενο είναι απάντηση σε ένα ωραίο πραγματικά κείμενο του Στρατή Μπουρνάζου με τίτλο: εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές που δημοσιεύτηκε στα ενθέματα της Αυγής στις 09/05/2010. Το θέμα του ήταν ο θάνατος τριών εργαζομενων της Μαρφίν στην διάρκεια της διαδήλωσης 05/05/2010.
****
Να πω και εγώ ωραίο το άρθρο; Ναι είναι ωραίο!
Αλλά γιατί γράφουμε; Για να δείξουμε ότι μπορούμε να γράψουμε ωραία; Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν και πολύ λιγότερο τον Στρατή. Νομίζω όμως ότι σ' αυτή την ιστορία βλέπουν όλοι τον σκοτωμό και όχι τον πόλεμο. Δυστυχώς δεν μπορώ να σταματήσω να διαβάζω γιατί έτσι τοποθετούμαι στο περιβάλλον, αλλά θα ήθελα να μην διαβάζω τίποτα που δεν μου λέει καθαρά τι μου προτείνει να κάνω. Γιατί ο λόγος που δεν περιέχει μια σαφή πρόταση μου υποβάλει την πρόταση κατά τρόπο υπόγειο ή απλά μου προτείνει να ακολουθήσω την πολιτική που εκφέρει έναν τέτοιο λόγο.
Δείτε για παράδειγμα πόσες προτάσεις περιέχει το γραφτό του Στάθη Μπουρνάζου που κατά την γνώμη αποτελούν το πολιτικό υπόβαθρο της βίας:
"Τι αξία έχουν τα λόγια όταν κάηκαν τρεις άνθρωποι; Για να μη γίνουν κάρβουνο και οι ψυχές μας· αυτή την αξία έχουν."
Συγνώμη για τον κυνισμό μου, αλλά γιατί είναι τόσο σπουδαίο ζήτημα το ότι κάηκαν τρεις άνθρωποι; Γιατί γράφουμε (έγραψα και εγώ - δυστυχώς) με αυτή την ευκαιρία; Αυτά τα λόγια που έχουμε να πούμε (για να μην γίνουν κάρβουνα οι ψυχές μας, γιατί δεν τα λέγαμε πριν γίνουν κάρβουνο οι άνθρωποι) γιατί δεν τα λέγαμε πριν να πεθάνουν τρεις άνθρωποι. Εκμεταλλευόμαστε τον φόβο ή τον φετιχισμό του θανάτου; Όπως τα ΜΜΕ ; Βεβαίως, άλλωστε όταν γράφουμε και εμείς ΜΜΕ είμαστε. Αλλά αυτός ο φετιχισμός του θανάτου δεν είναι προτροπή σε υποψήφιους δολοφόνους; Μήπως όλη η Ελληνική Κοινωνία δεν μιλάει και δεν διαβάζει για τους νεκρούς και για τους δολοφόνους; Και επειδή κανείς δεν ζηλεύει την θέση των νεκρών μήπως δεν μπορεί να ζηλεύει την θέση του δολοφόνου; Μήπως να το σκεφτώ και εγώ, που κανείς δεν με ξέρει, δεν με διαβάζει, να καίω κάνα δυό ανθρώπους και να αφήνω πάνω στις στάχτες του κάποιο κειμενάκι μου που αλλιώς δεν θα το διαβάσει κανείς;
Προς το παρόν επωφελούμαι και εγώ από αυτούς που έκαψαν άλλοι...
"«Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» - προάγγελος της εξέγερσης ή προθάλαμος μιας επικίνδυνης αντικοινοβουλευτικής λογικής;"
Και τα δύο Στρατή, και τα δύο! Και η εξέγερση και ο φασισμός παίζουν μ' αυτό το σύνθημα. Της εξέγερσης όμως είναι απόηχος και μόνο του φασισμού είναι προάγγελος... Ότι γίνεται σήμερα προαγγέλλει τον φασισμό... Γιατί η επαναστατική πλευρά της εξέγερσης δεν ενισχύθηκε ώστε να καθαρίσει τα μυαλά των ανθρώπων από την καταστροφική βία και να γίνει η θαυμάσια βία του επαναστατικού λόγου που σκοτώνει αδίστακτα τις ετοιμοθάνατες ιδέες και αφήνει να γεννηθούν καινούριες.
Τίποτα κακό δεν έχει η αντικοινοβουλευτική λογική. Αντίθετα η κοινοβουλευτική λογική ... των κομμάτων της υπαρκτής Αριστεράς είναι καταστροφική... χωρίς καν το κολακευτικό ελαφρυντικό του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Είναι το όνειρο μιας πολιτικής εκπόρνευσης όταν η πολιτική πορνεία έχει ξεπέσει.
Και να η υπόγεια πρόταση αγαπητέ Στρατή:
"Αριστεροί κάθε απόχρωσης, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, ελευθεριακοί, παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση, τη διεύρυνση της ελευθερίας, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που συνθλίβει τις ζωές και τα όνειρα των ανθρώπων, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο· έτσι δεν είναι;"
Όχι Στρατή δεν είναι ακριβώς έτσι και επομένως ακριβώς δεν είναι έτσι. Αντίθετα, ακριβώς αυτή η ιδέα είναι ένοχη για τους φόνους. Γι αυτό είπα στην αρχή ότι βλέπουμε τους νεκρούς και δεν βλέπουμε τον πόλεμο. Δεν θέλω να πω πολλά. Απλώς να επισημάνω ότι αυτή είναι σήμερα η συζήτηση. Και κανείς δεν θέλει να την κάνει.
Την καπιταλιστική βαρβαρότητα εγώ δεν την είδα πουθενά, άσε που δεν βλέπω ούτε τον καπιταλισμό, ούτε την περιβόητη υπεραξία. Αντίθετα βλέπω ένα στρατό που πολεμάει σκιές κρύβοντας τον πόλεμο που έχει μέσα του. Ακόμα χειρότερα θάβοντας τον πόλεμο που έχει μέσα του, εξ' αντικειμένου.
Αριστεροί κάθε απόχρωσης δεν υπάρχουν ! Υπάρχει ένας και μόνο τύπος Αριστερού που δεν τον έχει ορίσει κανείς, και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που θέλουν να είναι αριστεροί και δεν βρίσκουν άκρη από ποιο μαγαζί να "αγοράσουν" αριστερή πολιτική... ώσπου αναγκάζονται να μπουν σε ένα από τα αριστερά φαστφουντάδικα για να μην πεθάνουν της πείνας. Νομίζω ένας από αυτούς είσαι και εσύ!
Αυτή είναι η αρχή του (δολοφονικού) κακού, και σήμερα και αναδρομικά. Γιατί αν υπήρχε (αν είχε η γιαγιά μας ..) έστω και ένας ορισμός του Αριστερού ... η 17Ν θα αντιμετωπιζόταν σαν μια περιττή πολυτέλεια από την ελληνική κοινωνία...
Αν υπήρχε σήμερα Αριστερά θα είχε φροντίσει να αρχίσει ένας σκληρός αλλά ωραίος και ευεργετικός ιδεολογικός πόλεμος ανάμεσα στις ιδέες όλων αυτών που στρατεύονται στον κοινωνικό πόλεμο, γιατί μόνο αυτός ο πόλεμος μπορεί να οικοδομήσει την ενότητα στις στις γραμμές του στρατού της κοινωνίας. Μόνο με σκληρή αντιπαράθεση ανάμεσα στις ιδέες των ελευθεριακών, των αναρχικών, των αντιεξουσίαστών και πολλών άλλων ακόμα μπορεί να βρεθεί η κοινή βάση συγκρότησης του κοινωνικού στρατού και μόνο έτσι θα μπορούσε επιτέλους να βρεθεί ποιος είναι ο κοινός εχθρός, ποια είναι η κοινή στρατηγική, ποια είναι η κοινή ταχτική, ποια είναι η μορφή της πολιτικής και "στρατιωτικής" οργάνωσης αυτού του στρατού.
Αντί γι αυτό οι δικαιολογημένοι και αδικαιολόγητοι νεκροί πέφτουν και θα συνεχίσουν να πέφτουν στο όνομα της διαμάχης για την καριέρα, των επιτελών του εξουσιαστικού συστήματος συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων...
Μέχρι πότε ;
Κ.Π.