Όταν δεν μας απασχολεί η διαπλοκή μας απασχολεί η διαφθορά. Όταν δεν μας απασχολεί η διαφθορά μας απασχολεί η διαπλοκή. Αργότερα θα ανακαλύψουμε ότι οι διαπλεκόμενοι είναι διεφθαρμένοι και ακόμα αργότερα ότι οι διεφθαρμένοι διαπλέκονται. Κι απ' την άλλη μεριά έχουμε τα μέτρα για την εξάρθρωση της διαπλοκής και τις διώξεις για την πάταξη της διαφθοράς, πολιτική στην οποία φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να ειδικευτεί η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή.

Ως προς τις κυβερνητικές προσπάθειες, αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί ως κοινωνία, είναι η φανερή ειλικρίνειά τους! Ήδη το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση έγινε κυβέρνηση επειδή αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το όνειρο της συντηρητικοποίησης, μετά από τον 20χρονο εφιάλτη της σοσιαλιστικοποίησης, ήταν αρκετά βαρύ. Είναι όμως ακόμα βαρύτερο ότι παρακολουθούμε την κυβέρνηση αλλά και τον ευρύτερο εξουσιαστικό θίασο (συμπεριλαμβανομένης και της αριστερής του πτέρυγας) που υποκρίνεται ότι προσπαθεί να βάλει κανόνες ηθικής στην σχιζοφρένεια της αγοράς.

Τα καταφέραμε - ως κοινωνία πάντα - αφού χάσαμε κάποιες δεκάδες εκατομμυρίων νεκρούς στον βωμό των αντιθέσεων που γεννά η κεφαλαιοκρατούμενη αγορά, να βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια κατάσταση πολύ πιο επικίνδυνη. Παράγουμε τόσο στον τομέα της υλικής παραγωγής (προϊόντα), όσο και στον τομέα της πολιτιστικής παραγωγής (υπηρεσίες), τομείς άλλωστε που σχηματικά μόνο μπορούν να διακριθούν, ένα ελάχιστο χρήσιμο ποσοστό (ίσως ένα 10%), και ένα τεράστιο ποσοστό επικίνδυνα άχρηστο. Παράγουμε συγκεκριμένα - κυρίως - όπλα, ναρκωτικά και ιδέες για την περαιτέρω ανάπτυξη του ανταγωνισμού, δηλαδή ιδέες ηλίθιες.

Από την μια μεριά η κυβέρνηση ισχυρίζεται σοβαρά ότι θα εξυγιάνει την οικονομική και πολιτική ζωή και από την άλλη μεριά η αντιπολίτευση μιλάει σοβαρά ότι ξέρει καλύτερους τρόπους για να το κάνει. Έτσι έχουμε μια σειρά γελοίων συζητήσεων για το ασφαλιστικό, το εργασιακό, την ανεργία και άλλες παρόμοιες. Παράδειγμα ο καυγάς για το μπαμπάκι που είναι: πόσα λεφτά θα πάρει η "αγροτιά" για να το πετάξει! Καυγάς στον οποίο συμμετέχει το ταξικό ΚΚΕ και οι λοιποί επαναστάτες!

Η αγορά δεν έχει λογική γιατί δεν έχει μυαλό. Μυαλό έχουν οι άνθρωποι που διαπλέκονται σε κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των οποίων είναι και η αγοραία. Όλοι κάτι παράγουμε και προσπαθούμε να το πουλήσουμε και όλοι κάτι χρειαζόμαστε και προσπαθούμε να το αγοράσουμε. Το πρόβλημα είναι τι αποφασίζουμε ότι μας συμφέρει να παράγουμε και τι αποφασίζουμε ότι μας χρειάζεται να αγοράσουμε. Το πολιτικό καθεστώς προσπαθεί να επηρεάσει τις αποφάσεις μας αλλά κι αυτό στέκει στα πόδια του όσο, και μόνον όσο, ο καθένας μας παίρνει τις αποφάσεις που το ευνοούν.