Συστήματα ασφαλείας αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Νομοθετικές ρυθμίσεις για την διευκόλυνση των διώξεων. Αντικατάσταση όλων των θεσμών διοίκησης με θεσμούς ελέγχου. Νομοθετική και πολιτιστική κατάργηση της ιδιωτικότητας. Αυτή είναι η κοινωνία του άμεσου μέλλοντος. Να πιστέψουμε ότι όλος αυτός ο τεχνικός και θεσμικός εξοπλισμός θα καταργηθεί την επομένη των ολυμπιακών είναι δύσκολο. Η έκπληξη που μας προκαλούν τα έργα της εξουσίας μπορεί να είναι προσωρινή, η κοινωνία όμως που διαμορφώνουν προβλέπεται αιώνια. Το ζήτημα είναι ποιος την προβλέπει, ποιος την διαμορφώνει και ποιος θα την υποστεί.
Οργανώνουμε, λένε, τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες μετά την 11η του Σεπτέμβρη 2001. Εννοούν προφανώς ότι θα γίνει η Ελλάδα άλλη μια φορά τόπος ενός πειράματος για την ασφάλεια του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος εναντίον κοινωνίας. Βεβαίως δεν το λένε ακριβώς έτσι. Μπερδεύουν τα όρια ανάμεσα στις έννοιες "σύστημα", "κοινωνία", "εξουσία". Και δικαιολογούν αυτό το πανάκριβο όσο και γελοίο οικοδόμημα, το απέραντο ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που κατασκευάζουν, με την πάμφθηνή αλλά εξ ίσου γελοία δικαιολογία ότι θα προστατεύει τον "καλό" πολίτη απ' τον "κακό" πολίτη που έχει "δίπλα του" ή που έχει "μέσα του"!
Χρησιμοποιούν με άλλα λόγια την ίδια γελοία δικαιολογία όλων των ανάλογων πειραμάτων της ελληνικής ιστορίας. Από το "εθνικό" αντικομουνιστικό ιδιώνυμο του Ελευθέριου Βενιζέλου, μέχρι το "σοσιαλιστικό" αντιτρομοκρατικό ιδιώνυμο του Κώστα Σημίτη. Με κορυφές τα πειράματα του Μανιαδάκη, της Βάρκιζας, της Μακρονήσου, της Χούντας. Ωστόσο το "ολυμπιακό" πείραμα είναι πρωτοφανές. Δοκιμάζονται σ' αυτό αφάνταστα τεχνικά μέσα ασφαλείας που διαθέτει η αγορά. Δοκιμάζεται και το δόγμα του νέου εξουσιαστικού συστήματος. Σύμφωνα μ' αυτό, η απειλή δεν είναι πια το "όραμα" μιας αταξικής κοινωνίας αλλά αυτή εδώ, η "παρούσα", δυαδική κοινωνία!
Είμαστε μπροστά σε μια μορφή κοινωνίας, πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας! Είμαστε η κοινωνία που ασκεί εξουσία πάνω στον εαυτό της. Είμαστε η κοινωνία που πειθαρχεί στον εαυτό της. Είμαστε επομένως η κοινωνία που "ενδεχομένως" απειλεί τον εαυτό της! Προσέξτε αυτή την λέξη: η "ενδεχομενικότητα" θα είναι στα μέσα και στα έξω της "in" επιστήμης για πολύ καιρό! Θα δείτε σε λίγα χρόνια και "ενδεχομενικά πανεπιστήμια", που θα θεραπεύουν την επιστήμη του ενδεχόμενου. Σαν εφαρμοσμένη επιστήμη την βλέπουμε κιόλας γύρω μας. Τα συστήματα ασφαλείας, μας εξασφαλίζουν από την "ενδεχόμενη" τρομοκρατία που θα ασκήσουμε στο εαυτό μας!
Όλα σ' αυτή την εποχή είναι καινούρια εκτός από την λογική! Αυτή παραμένει ίδια απ' την Γαλλική Επανάσταση ή απ' την Οκτωβριανή Επανάσταση ή απ' την αρχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου! Με τις επαναστάσεις κάτι ψιλοάλλαξε! Με τον Μεγάλο Πόλεμο που έφερε τα πάνω κάτω, τίποτα! "Εμπρός παιδιά της πατρίδας", οι δημοκράτες. "Εμπρός της γης οι κολασμένοι", οι λαϊκοδημοκράτες. Τραγουδάκι για τους σημερινούς αλυσοδεμένους, για εμάς που μας ζώνουν τα συρματοπλέγματα των ολυμπιακών συστημάτων ασφαλείας; Κανένα! Τίποτα! Και μετά μας φταίει ο δικομματισμός!
Οι επαναστάσεις θέλουν τραγούδια. Τα τραγούδια θέλουν λόγια. Τα λόγια θέλουν λογική. Εμείς δεν έχουμε λογική που να ταιριάζει στην λογική της δυαδικής κοινωνίας που είμαστε. Θα την αποκτήσουμε αυτή την λογική; Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Αυτό γρήγορα θα φανεί!