Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Κυρ, 18 Ιαν 2004 | hits: 1432
Επτά βδομάδες και ταπί...
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 18 Ιαν 2004

 

Μέχρι τις εκλογές, στις 7 του Μάρτη 2004, μας μένουν επτά βδομάδες. Θα τις περάσουμε αναγκαστικά σχολιάζοντας τα θέματα των αναμενόμενων εκλογών, που από μια άποψη είναι ασήμαντες αλλά από μια άλλη είναι οι σημαντικότερες των τελευταίων τριάντα ετών. Τουλάχιστον σημαντικές όσο αυτές του Μάη του 1967 που ματαίωσε η Χούντα. Δεν έχουμε σήμερα καμιά χούντα να καραδοκεί αλλά οι ελπίδες που έχουν εναποτεθεί στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, είναι το ίδιο φρούδες.

Λέγονται πολλά: μια νέα μεταπολίτευση, ορθή επανάληψη της αλλαγής, διόρθωση πολιτικών λαθών, 30 χρόνια μετά! Απ' την άλλη πλευρά: ένα νέο συντηρητικό πολιτικό πρόσωπο, στροφή στα προβλήματα του λαού, στοργή για την νεολαία και τον καθημερινό άνθρωπο, μια νέα εθνική και κοινωνική Ελλάδα. Λέγονται σοβαρά όλα αυτά απ' τα δύο μεγάλα κόμματα. Και στην αριστερά, παρά την αφόρητη φλυαρία, ουσιαστικά δεν λέγεται τίποτα• επικρατεί μια ανήσυχη σιωπή!

Οι εκλογές, σαν αποφασιστικός παράγων των πολιτικών εξελίξεων, είναι ασήμαντες. Οι συνέπειες του διεθνούς πολιτικού γίγνεσθαι, στον ελληνικό χώρο, έχουν αναγράψει καθήκοντα, για την ελληνική πολιτική, που είναι αδύνατον να παρακαμφθούν. Η αριστερά μιλά για εξάρτηση. Ασφαλώς οι πολιτικές κινήσεις, η ενθρόνιση π.χ. του Γιώργου Παπανδρέου, δεν γίνονται ερήμην των αμερικάνικων βλέψεων και των ευρωπαϊκών αντι-βλέψεων στην Ελλάδα. Μια μηχανιστική αντίληψη της παρούσας εξάρτησης όμως δεν είναι ικανή να ερμηνεύσει το ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι.

Η ελληνική προεκλογική μάχη είναι ασφαλώς τμήμα του πολιτικού πολέμου που αγριεύει σε παγκόσμια κλίμακα. Με την ερμηνεία αυτή, οι εκλογές πράγματι δεν έχουν κάποια αποφασιστική σημασία. Αν ο εκλεκτός της ελληνικής κοινωνίας προκύψει ακατάλληλος, με κάποια μέθοδο θα αλλάξει. Το 1967, η μέθοδος ήταν μια από τις δύο χούντες που καραδοκούσαν βυσσοδομώντας. Το 2004 κάποια άλλη μέθοδος, ίσως κάπως πιο τηλεοπτική, θα βρεθεί. Η διαδοχή των κουραμπιέδων και η ημιπάνδημη αποδοχή της μας δίνουν μια ιδέα.

Η παγκόσμια και αντίστοιχα η ελληνική πολιτική κατάσταση είναι, κατά την επικρατούσα αντίληψη της αριστεράς αλλά και - καθόλου τυχαία - μερικών εθνικιστικών ή φασιστικών ομάδων, η νέα τάξη πραγμάτων. Το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι, ταυτίζεται έτσι με την νεοφιλελεύθερη επίθεση, ενάντια στα συμφέροντα των λαών. Βεβαίως αυτή η επίθεση είναι φανερή και οδυνηρή. Αλλά η απλή περιγραφή της νεοταξικής επίθεσης δεν την ερμηνεύει, ή μάλλον την ερμηνεύει σύμφωνα με τις επιθυμίες της νέας τάξης.

Εν όψει των εκλογών, είναι φανερή και δικαιολογημένη η αγωνία, των πολιτικών παραγόντων, αν το εκλογικό αποτέλεσμα θα συμβάλει στην διαμόρφωση μιας νέας ελληνική πραγματικότητας, που να είναι σύμφωνη με τα παγκόσμια "δεδομένα" και συγχρόνως βιώσιμη. Ανάλογη ήταν η αγωνία, στις παραμονές των εκλογών του 1967, για την τύχη του τότε δικομματισμού. Οι τωρινές ελπίδες θα αποδειχθούν φρούδες όπως και τότε. Στην διαμόρφωσης της κοινωνικής πραγματικότητας, οι εκλογικές διαδικασίες έχουν αχρηστευτεί.

Οι εκλογές και τα άλλα δρώμενα της πολιτικής σκηνής, είναι ένα ελάχιστο μέρος του πολιτικού γίγνεσθαι, που κι αυτό με την σειρά του είναι ένα μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι. Το πολιτικό σκηνικό, αλλάζει ορμητικά σύμφωνα με τις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας. Απ' αυτή μόνο την άποψη οι επικείμενες εκλογές είναι εξαιρετικά σημαντικές. Έτσι μόνο αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε την προεκλογική μάχη, στην οποία όλοι θα ποντάρουν τα ρέστα τους και θα μείνουν ταπί.

 

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !