Η πιο κάτω επιστολή στάλθηκε προς τον κ. Κώστα Ζουράρι στις 2 Ιουνίου 2006. Μέχρι την στιγμή που δημοσιεύεται εδώ δεν έχει δοθεί καμιά απάντηση.

Είναι σαφές ότι ο συντάκτης της επιστολής δεν ζημιώθηκε με τον οποιοδήποτε τρόπο από την εκδοτική επιχείρηση στην οποία συμμετέχει σήμερα σαν εκδότης ο κ. Ζουράρις και ότι η αλαζονική στάση του εκδότη, απέναντί του, μόνο θυμηδία του προκάλεσε.

Είναι επίσης σαφές ότι δεν είχε ποτέ την παραμικρή διάθεση να έχει λόγο και ευθύνη για την πολιτική της εφημερίδας στην οποία αρθρογραφούσε, και βεβαίως δεν δεσμεύτηκε ποτέ στο ουσιαστικό περιεχόμενο των άρθρων του από την πολιτική αυτή.

Το νόημα αυτής της επιστολής είναι το εξής:

Στο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται αυτή την στιγμή στην Ελλάδα και στην Θεσσαλονίκη, με τον κ. Ζουράρι είμαστε αντίπαλοι. Από την στιγμή που διαπιστώνω ότι ο αντίπαλός μου κάνει παιδαριώδη λάθη, θα ήμουν ανάξιος της πείρας μου αν το άφηνα να περάσει έτσι.

Κ.Π.

Από: τον Κωστή Παπαϊωάννου

Προς: τον κύριο Κώστα Ζουράρι, εκδότη της "Μακεδονίας".

Θεσσαλονίκη, 2 Ιουνίου 2006

Αγαπητέ κ. Ζουράρι,

Επικοινωνώ μαζί σας προκειμένου να κλείσω κανονικά, από την δική μου πλευρά, την συνεργασία, στην παρούσα φάση, με το δημοσιογραφικό συγκρότημα που διευθύνετε, γιατί από την δική σας -- λυπάμαι ειλικρινά που το λέω -- είναι φανερό ότι τίποτα δεν μπορεί να κλείσει κανονικά. Βεβαίως θεωρώ ότι ο Τύπος είναι κάτι πολύ περισσότερο από τους εκδότες του και επομένως ελπίζω ότι τα έντυπα που διευθύνετε, έχουν ακόμα πολύ και δημιουργικό δρόμο μπροστά τους και ίσως σε κάποια επόμενη φάση ξανασυναντηθώ μαζί τους.

Έγραψα, για πρώτη φορά, για την "Μακεδονία", ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2001 για την συγκέντρωση της Γένοβας. Το δεύτερο άρθρο μου ήταν για την 11η Σεπτέμβρη, στις 18 Οκτωβρίου 2001. Το τρίτο, στις 10 Φεβρουαρίου 2002, είχε τον τίτλο "Βάρκιζα: μνήμη λήθη και μέλλον". Αρχίζοντας από τον Φεβρουάριο του 2002 άρχισα να γράφω για την "Μακεδονία" ταχτικά, κάθε δυό βδομάδες, και από το καλοκαίρι του 2002 άρχισα να γράφω κάθε βδομάδα ανελλιπώς μέχρι την τελευταία Κυριακή του Πάσχα όταν η συνεργασία διακόπηκε, από την δική σας πλευρά, κατά τρόπο ανάξιο της ιστορίας της.

Έχω γράψει, με άλλα λόγια, σχεδόν 300 άρθρα, για την "ΜτΚ", την "Θ" και την "Μ", που αντιμετώπισαν την επικαιρότητα με σοβαρότητα και όχι με ρητορικά σχήματα και, σε κάθε περίπτωση, όλα μαζί εξέφρασαν μια καθαρή, ομογενή και βάσιμη άποψη, πράγμα που το παραδέχονται άνθρωποι που έχουν αντίθετες, από μένα, απόψεις, ακόμα και άνθρωποι που διάκεινται εχθρικά στις ιδέες μου. Φυσικά δεν έκανα όλη αυτή την δουλειά ούτε για την ψυχή των αρχαίων προγόνων μου, ούτε για τον "λαό" του λαϊκισμού. Είχα προσωπικό συμφέρον από αυτό που έκανα και ο ισολογισμός μου είναι θετικότατος. Από τους προηγούμενους διευθυντές, των μέσων που, σ' αυτή την φάση, εκδίδετε εσείς, τον κ. Τραϊανό Χατζηδημητρίου, τον κ. Λουκά Κατσώνη, αλλά κυρίως από το προσωπικό των εφημερίδων, δεν είχα ποτέ κανένα παράπονο. Αντίθετα τους είμαι ευγνώμων γιατί και η στήλη που μου έδιναν, ελπίζω με αμοιβαίο συμφέρον πάντα, και το έστω και έμμεσο feed back που μου παρείχαν με βοήθησε στην πορεία μου αυτά τα χρόνια. Ήδη όμως πριν αναλάβετε εσείς την έκδοση των εφημερίδων -- πράγμα που προσωπικά δεν κατάλαβα ποτέ σε τί, από άποψη τύπων, συνίσταται -- είχα αρχίσει να ζητάω μια τροποποίηση της ταχτικής συνεργασίας μου με την "ΜτΚ", με βάση δικές μου πολιτικές σκέψεις, που δεν έχετε καμιά υποχρέωση να καταλάβετε, που όμως θεωρούσα ότι θα ήταν συμφέρουσα και για την εφημερίδα.

Από κάποια στιγμή και μετά κατάλαβα ότι είναι μάταιο, μέσα στην αναμπουμπούλα της έλευσής σας, να ζητάει κανείς οτιδήποτε και συνέχισα να γράφω όπως πριν. Την Κυριακή του Πάσχα διαπράχθηκε από την μεριά σας μια αθλιότητα. Είχε ήδη "παραλειφθεί" ένα προηγούμενο άρθρο μου, πράγμα για το οποίο ο κ. Κούκος μου έδωσε την ανόητη δικαιολογία ότι δεν το "πρόσεξε" ότι ήταν εκεί, παρ' όλο που είχε προηγηθεί η σχετική συνεννόηση, που συνήθιζα κάθε βδομάδα ανελλιπώς, ότι το άρθρο μου φτάνει έγκαιρα στην γραμματεία. Την Κυριακή του Πάσχα πάλι δεν δημοσιεύτηκε το τακτικό μου άρθρο, χωρίς δικαιολογία αυτή την φορά. Το άρθρο μου είχε σαν θέμα την έννοια του Θανάτου και της Ανάστασης / Αναγέννησης, και περιείχε μια σοβαρή φιλοσοφική άποψη. Δημοσιεύτηκαν όμως σ' άλλες θέσεις πέντε, αν θυμάμαι καλά, άρθρα με θέμα την ανάσταση -- νομίζω και το δικό σας -- που περιείχαν τα γνωστά και χιλιοειπωμένα νέο-ορθόδοξα ή παλαιό-ορθόδοξα ιδεολογήματα. Επί πλέον το κύριο άρθρο της εφημερίδας περιείχε μια επιμέρους ιδεούλα κλεμμένη από το δικό μου άρθρο, βεβαίως όπως και όσο μπορούσε να την καταλάβει ο συγγραφεύς του.

Λέω πιο πάνω "αθλιότητα από την μεριά σας" γιατί θεωρώ δεδομένο ότι έχετε γνώση και ευθύνη για τους χειρισμούς που γίνονται από τους υφισταμένους σας. Αν δεν έχετε γνώση, η ευθύνη σας, με την κακή σημασία της λέξης (δηλαδή η ευθύνη σας για την αθλιότητα), είναι ακόμη μεγαλύτερη. Σας ξαναλέω πάντως, ότι είχα αρχίσει και εγώ να σκέφτομαι αν με συμφέρει να μείνω στην "ΜτΚ" και για άλλους λόγους αλλά και γιατί θα είχα μια ηθική δέσμευση όταν αναφέρομαι σε θέματα με τα οποία ασχολείστε και σεις στα άρθρα σας. Ήδη για το διαβόητο εθνικό θέμα του "ονόματος" της ΠΓΔΜ, είχα αναγκαστεί να μιλήσω έμμεσα μόνο, για την αλαζονεία με την οποία και άλλοι και σεις το αντιμετωπίζετε. Για να γίνω απολύτως σαφής, βεβαίως δεν θεωρώ ότι είχατε καμιά υποχρέωση να κρατήσετε την συνεργασία μαζί μου. Και μάλιστα, εν όψει της πολιτικής που έχετε αποφασίσει να υπηρετήσετε, αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα φιλικά ότι θα σας ήμουν εμπόδιο -- Εννοώ βέβαια σε πνευματικό επίπεδο. Άλλο επίπεδο ούτε γνωρίζω, ούτε αναγνωρίζω -- στην εκδοτική πολιτική σας. Θεωρώ όμως απαράδεκτο για έναν άνθρωπο με εξουσία που σέβεται τον εαυτό του, και την εξουσία του, να διακόπτει μια συνεργασία με την φτηνή υπεκφυγή μιας ένοχης σιωπής. Είμαι περίεργος -- μια και ειδικεύστε στον "εκσυγχρονισμό" του Θουκυδίδη -- αν έχετε υπ' όψη σας πώς θα περιέγραφε κάποια φυγομαχία παρόμοια με την δική σας.

Υποθέτω πάντως ότι το νόημα της στάσης σας (δική σας ή αυτών που εμπνέονται από εσάς) είναι να μου περάσετε το μήνυμα, ότι τόσο σπουδαίος που είσαστε, δεν έχετε καιρό να ασχοληθείτε, μόνος σας ή δια αντιπροσώπου, με ταπεινά άτομα σαν εμένα. Σας πληροφορώ όμως επ' αυτού, ότι έχω άλλα κριτήρια για την δική μου σπουδαιότητα, όσο για την δική σας, καμιά διάθεση δεν έχω, ούτε να την αμφισβητήσω ούτε να την χειροκροτήσω. Το μήνυμα που πήρα εγώ επομένως, απ' αυτή την σιωπή είναι (για να χρησιμοποιήσω τις εκφράσεις που συνηθίζετε για τους αλλοεθνείς των γειτονικών χωρών και τις δικής μας χώρας) ένα μήνυμα λιγούρικης μεγαλοπρέπειας και γύφτικης αλαζονείας και αυτό το μήνυμα θα κρατήσω μέχρι να καταδεχτείτε να το τροποποιήσετε.

Κατά τα άλλα -- εν όψει των εκδοτικών σας στόχων και χάριν του προσωπικού που ζει από την εργασία του στα μέσα που εκδίδετε -- σας εύχομαι την μικρότερη δυνατή ζημιά από τα προχείρως επιχρυσωμένα αλλά εντελώς σάπια Βορειοελλαδίτικα και Θεσσαλονικιώτικα σανίδια στα οποία επιλέξατε να "πατήσετε" την πορεία σας.

Περιμένοντας την οφειλόμενη επανόρθωση και, από κοινωνική άποψη, φιλικά διακείμενος, σας χαιρετώ.

Κωστής Παπαϊωάννου