Στο θέατρο, το κωμικό πηγάζει από την αντίφαση ανάμεσα στην προφανή πραγματικότητα και στον λόγο που την περιγράφει. Ο Θανάσης Βέγγος, ήταν πολύ κωμικός στον ρόλο του "Θανάση" στο έργο «ο τρελός του Λούνα Παρκ» επειδή αναφερόταν σαν "το γυναικάκι μου" σε μια σύζυγο που τον δούλευε "ψιλό γαζί" στο πλαίσιο μιας συνωμοσίας με τον εραστή της και μερικούς άλλους.

Κάθε αριστερός της κοινωνικής βάσης είναι ένας μικρός "Θανάσης" σε σχέση με "το επιτελειάκι του" στην κωμωδία της υπαρκτής Αριστεράς. Το κακό είναι, ότι στην κωμωδία αυτή κανείς δεν παίζει τον ρόλο του θεατή. Αντίθετα, επειδή η τραγική κωμωδία της πολιτικής παίζεται πια στο επίπεδο της βάσης, οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης νομίζουν ότι ανέβηκαν στην πολιτική σκηνή και παριστάνουν με περισσή σοβαρότητα τους επιτελείς!

Αυτό είναι που μας οδηγεί στην σφαγή!

Τα επεισόδια της 20/10/2011 στο σύνταγμα είναι θλιβερά ως δράμα αλλά είναι τραγικά ως κωμωδία. Είναι εξαιρετική η τραγικότητά τους επειδή αυτά τα κωμικά επεισόδια όχι μόνο έχουν άμεσα πολλά θύματα αλλά είναι και ο ασφαλής προπομπός μιας εκατόμβης που θα είναι ακόμα πιο κωμική, όσο κωμική είναι η εκατόμβη της Λιβύης και η εκατόμβη της Συρίας για τις οποίες γελάει η κυρία Κλίντον.

Ο προπομπός της σφαγής είναι τα κωμικά γεγονότα της 20/10/2011, γιατί είναι η πρώτη φορά που οι επιτελείς του ΚΚΕ, αποφάσισαν να βγάλουν στην επιφάνεια την ουσία της πολιτικής τους. Θα αμφισβητούν από εδώ και μπρος την υπό κατάρρευση εξουσία από μια ομολογούμενη θέση άλλης εξουσίας. Αρχίζει με άλλα λόγια μια περίοδος επικάλυψης ανάμεσα στην φιλελεύθερη εξουσία που έχει δύσει και στην φασιστική εξουσία που πασχίζει να ανατείλει. Διασπασμένη όμως από την αρχή...

Βεβαίως, η επικρατέστερη εκδοχή της σημερινής φασιστικής πολιτικής, είναι η βία του ΚΚΕ, την οποία ματαίως προσπαθούν να την επενδύσουν με ένα στοιχειώδη πολιτικό λόγο οι επιτελείς του. Είναι χαρακτηριστικό σε ποιους έστρεψαν την προσοχή του κοινού, σαν αντιπάλους τους: πρώτα στους επιτελείς της αναρχίας, μετά στους επιτελείς του ΛΑΟΣ και προσωπικά του Καρατζαφέρη, και από όλους τους άλλους τελευταίους αλλά και όχι σε σημασία στους επιτελείς του "Δεν Πληρώνω". Το γιατί αυτούς και όχι τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, ας το σκεφτούμε.

Πάντως οι πράκτορες της ασφάλειας και οι παρακρατικοί, αναφέρθηκαν απλά σαν το πρόχειρο "επικοινωνικό" καρύκευμα για να νοστιμίσει ο άνοστος πολιτικός χυλός, που δύσκολα τρώγεται από τον κόσμο της Αριστεράς και ειδικά τους νέους.

Αλλά από το ΚΚΕ αυτά είναι τα αναμενόμενα!

Αυτό που δεν αναμενόταν (κακώς) είναι ότι οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης είναι τόσο πίσω στην πολιτική σκέψη, ώστε να μπορούν να προκύπτουν από τα επιτελεία στα οποία είναι ακόμα δεσμευμένοι, ανακοινώσεις σαν αυτές που βγήκαν στον αέρα συμπληρώνοντας την τραγικότητα της κωμωδίας. Ανακοινώσεις και σχόλια που ψέλλιζαν μερικές κουβέντες για την "περιφρούρηση της βουλής", για την ανακούφιση των 300 πολιορκημένων ότι δεν τους προστατεύει η αστυνομία αλλά το ΚΚΕ και τέλειωναν κάνοντας εκκλήσεις στο ΚΚΕ για συμπαράταξη.

Έτσι ξεμπέρδεψαν και παραμένει τεράστιο το πρόβλημα που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει με την απαράδεκτη για αριστερούς στάση "συντροφικότητας" απέναντι στους επιτελείς του ΚΚΕ. Η δικαιολογία που είναι μέσα στο θεατρικό κείμενο είναι η ενότητα στην βάση με τους αγωνιστές του ΚΚΕ!

Το πρόβλημα με το ΚΚΕ, δεν είναι ότι οι επιτελείς του προστάτευσαν την βουλή από τους υπόλοιπους που θα την καταλάμβαναν! Ως προς αυτό μάλλον οι υπόλοιποι θα πρέπει να τους ευχαριστήσουν γιατί γελοιοποιούμενοι (οι σταλινένιοι ιππότες της ταξικής πάλης) από μια ομάδα "κουκουλοφόρων, προβοκατόρων, πρακτόρων κλπ." γλύτωσαν τους υπόλοιπους από την άμεση γελοιοποίηση.

Το πρόβλημα είναι η λογική της περιφρούρησης. Η λογική της στρατιωτικοποίησης  του κόσμου της αριστεράς, η λογική μιας στρατιωτικής αστυνομίας που "προστατεύει" την "εργατική τάξη" που έχουν υπό τις διαταγές τους τα διάφορα επιτελεία, από τον καθαρό αέρα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Σ' αυτή την περιφρούρηση δεν φαίνεται να έχουν σοβαρές αντιρρήσεις οι επιτελείς που τολμούν να ψελλίσουν κάποια κριτική εναντίον του ΚΚΕ. Κανείς τους δεν απεχθάνεται ούτε την "περιφρούρηση", ούτε την "μονοπώληση". Κανείς από τους επιτελείς της Αριστεράς δεν απεχθάνεται την εξουσία.

Ας το πουν όμως καθαρά. Οι οργανώσεις τους καλλιεργούν ένα άλλο, καλύτερο, εναλλακτικό, πολύ καλό, δημοκρατικό, αμεσοδημοκρατικό (ή ό,τι θέλουν τέλος πάντων) σύστημα εξουσίας, που προσπαθούν να το περάσουν στην θέση αυτού που ονομάζουν "σάπιο καπιταλιστικό σύστημα". Κι ας δείξουν στους αριστερούς της κοινωνικής βάσης πότε στην ιστορία του Αριστερού κινήματος, ο λαός και η εργατική τάξη πέτυχαν κάτι υπό καθεστώς περιφρούρησης.

Ο κόσμος της Αριστεράς δεν χρειάζεται περιφρούρηση, αντιθέτως χρειάζεται να απελευθερωθεί από την περιφρούρηση των επιτελείων της Αριστεράς. Κι αυτό που χρειάζεται δεν θα του το χαρίσουν, ούτε αυτοί που τον μισούν, ούτε αυτοί που τον δουλεύουν ψιλό γαζί, ούτε αυτοί που δήθεν τον αγαπούν, ούτε αυτοί που τον αγαπούν πραγματικά.

Η απελευθέρωση θα έρθει, όχι από μόνη της αυτόματα, θα έρθει σαν "τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής" εναντίον των επιτελών της Αριστεράς. Θα έρθει μέσα από την υποκειμενική ανάπτυξη των ατόμων της κοινωνικής βάσης στην νέα εποχή που ήδη έχει αρχίσει, και που πασχίζει να απαλλαγεί από τον ομφάλιο λώρο που την κρατάει δεμένη με την "αυθεντία" σαν ύστερη μορφή "εξουσίας", που σήμερα την καλλιεργούν και την στηρίζουν κυρίως τα επιτελεία της Αριστεράς.