Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1187
Η αρθρογράφος κ. Λώρη Κέζα και η ανεδαφικότητα του Αλέκου Αλαβάνου
σχόλιο απο τον Κ.Π.
Τριτ, 3 Αυγ 2010

Η κ. Λώρη Κέζα έχει ασχοληθεί κι άλλη φορά με τον Αλέκο Αλαβάνο. Πάντα με τρόπο τιμητικά υποτιμητικό ή υποτιμητικά τιμητικό. Αυτή την φορά την ερέθισε η «φημολογούμενη υποψηφιότητά του (...) για περιφερειάρχης Αττικής» και αναστατώθηκε, και αυτή, που ο Αλαβάνος «είπε "κιχ" και αναστατώθηκε το σύμπαν, έστω το μικρό σύμπαν της ελληνικής Αριστεράς». Και μάλιστα, κατά αυτήν, το "κιχ" δεν το είπε επίσημα αλλά «με αφορμή μια κουβέντα που ειπώθηκε ανεπίσημα και διέρρευσε από φίλο σε φίλο». Κι από κει και κάτω η κ. Λώρη χτίζει την ιστορία της με την γνωστή ευσυνειδησία των Ελλήνων δημοσιογράφων, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα νοήματα των γεγονότων και μερικώς τα γεγονότα των νοημάτων.

Η διαστρέβλωση αρχίζει από τον τίτλο του σχολίου της: "η γοητεία του ανεδαφικού" (ΤΟ ΒΗΜΑ Τρίτη 27 Ιουλίου 2010). Η υπόθεσή της είναι ότι ό Αλαβάνος έκανε μια πολιτική κίνηση την οποία η ίδια έκρινε ως άξια να σχολιασμού και αποφάσισε να της αφιερώσει ένα από τα σχόλιά της. Η πολιτική κίνηση του Αλαβάνου είναι ότι έκανε με κάποιο τρόπο γνωστή την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα για περιφερειάρχης, λέγοντας μάλιστα ότι η ψήφος θα μπορούσε να αποτελέσει ένα δημοψήφισμα. Αυτή την κίνηση η κ. Λώρη την κρίνει περιπαικτικά ως "γοητευτική" και σοβαρά ως "ανεδαφική". Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πω ότι ο τίτλος της είναι αθέλητα καίριος αλλά ηθελημένα ανόητος και υποβολιμαίος. Πολλούς από τους εχθρούς του και περισσότερους από τους φίλους του φοβίζει η γοητεία του Αλαβάνου. Δεν είναι καθόλου κακό ότι κάποιους από αυτούς υπηρετεί και η κ. Λώρη Κέζα. Το κακό είναι ότι δεν τους υπηρετεί σοβαρά και με αξιοπρέπεια.

Και για να ξεμπερδεύουμε με τα βλακώδη λογοπαίγνια. Αν είχε λίγο παραπάνω χιούμορ θα αντιλαμβανόταν ότι ο Αλαβάνος δεν έκανε "κιχ" αλλά ..."μπου"! Και με αυτό το "μπου" αναστατώθηκε πράγματι και το μικρό σύμπαν της Αριστεράς και τα "μέσα ενημέρωσης όσο και η πληθώρα κομματικών οργάνων της Αριστεράς" και η ίδια η αρθρογράφος. Επομένως αν ο σκοπός του Αλαβάνου ήταν να φοβίσει το μεγάλο σύμπαν του κόσμου της εξουσίας στο οποίο ανήκει και η ίδια η κ. Λώρη Κέζα, τότε το "μπου" δεν ήταν καθόλου ανεδαφικό γιατί έκανε μια χαρά την δουλεία του. Το ζήτημα για τον κόσμο της εξουσίας είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε καν τι είναι αυτό που τους φοβίζει.

Υπάρχει πράγματι μια γοητεία στις κινήσεις και στον λόγο του Αλέκου Αλαβάνου. Και συγχρόνως υπάρχει πράγματι ένα ζήτημα ρεαλισμού στις προτάσεις του. Αλλά και η γοητεία και ο ρεαλισμός του έχουν ακριβώς την αντίθετη λογική από την λογική της κ. Κέζα. Η κ. Κέζα αναφέρεται στην γοητεία του Αλαβάνου σαν μια μυστηριώδη δύναμη που του προσπορίζει «γκρούπις» (και μόνο γι αυτόν τον ευτελή αμερικανισμό θα έπρεπε η κ. Λώρη να ντρέπεται) που είναι έτοιμοι «να τον ακολουθήσουν ακόμη και σε αυτόβουλη πτώση στον γκρεμό». Και ποιος είναι ο γκρεμός; Η υποψηφιότητα Αλαβάνου! Επομένως (δια της εις άτοπον απαγωγής) η υποψηφιότητα, ας πούμε, κάποιου κοινού εκλεκτού του κ. Κουβέλη και των παραγόντων του ΠΑΣΟΚ τους  οποίους ο πρώτος γλύφει, θα ήταν κατά Λώρη Κέζα ο κήπος της Εδέμ! Ε λοιπόν αντίθετα η γοητεία του Αλαβάνου έγκειται στο γεγονός ότι αυτός έχει κάτι που θα έπρεπε να το έχουν όλοι οι Αριστεροί πολιτικοί. Εκφράζεται με ειλικρίνεια και αναφέρεται σε πολιτικούς στόχους πέρα από τον "ρεαλισμό" της χαμοζωής που έχουν "επιβάλει" στην ελληνική κοινωνία οι διαχειριστές του εξουσιαστικού συστήματος.

Αυτή την γοητεία του "κανονικού ανθρώπου" που έχει ο Αλαβάνος, απέναντι στα πολιτικά ζόμπι του κύκλου της, φοβάται η κ. Λώρη Κέζα. Γι αυτό και ασχολείται με την ηθελημένα αόριστη και εξαιρετικά ρεαλιστική κίνηση του κ. Αλαβάνου και δήθεν έχει απορίες από τις οποίες «οι πιο ασήμαντες αφορούν το δυνητικό ποσοστό που θα λάβει και τις δυνητικές συμμαχίες στις οποίες θα προχωρήσει». Γι αυτό μαλώνει αυτούς που παρασύρονται ότι «κανονικά δεν θα έπρεπε να γίνει καθόλου λόγος για την ενδεχόμενη ανεξάρτητη υποψηφιότητα του πρώην προέδρου» Γι αυτό προειδοποιεί «η στήριξη του κ. Αλαβάνου ως περιφερειάρχη αποτελεί ρίσκο».

Ρίσκο για ποιους άραγε; Κατά την κ. Κέζα, για αυτά τα κορόιδα, που, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του Αλαβάνου, θα χάσουν την ζηλευτή ευκαιρία να έχουν κάποιον "δικό τους" ανάμεσα στους περιφερειάρχες που θα είναι «"μικροί πρωθυπουργοί" με δικαιοδοσία στην Υγεία, στην εκπαίδευση, στις μεταφορές» και που «θα συντονίζουν δράσεις στους τομείς της ενέργειας, του εμπορίου, των υποδομών, του τουρισμού»! Αναρωτήθηκαν, μας λέει η κ. Κέζα, όλοι αυτοί οι βλάκες που θέλουν να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του; «Είναι άραγε ο κ. Αλαβάνος ικανός να αποδώσει σε όλους αυτούς τους τομείς που θα έχει υπ' ευθύνη του ένας περιφερειάρχης; Έχει κρατήσει κάτι από την πολιτική διαύγεια που τον ανέδειξε ώστε να αντεπεξέλθει σε μια τέτοια θέση

Και επειδή τον Αλαβάνο δεν φαίνεται να τον απασχολεί η θέση αλλά η συντονισμένη εκδήλωση της δυσαρέσκειας του κόσμου, η κ. Κέζα ασχολείται και με την λογική του "δημοψηφίσματος". Παραδέχεται βέβαια (όπως άλλωστε και ο "μεγάλος" πρωθυπουργός) ότι «πράγματι, θα φανεί σε ποιον βαθμό έχουν ενοχληθεί οι πολίτες από τα μέτρα λιτότητας» (βεβαίως ο λόγος του Αλαβάνου δεν αφορά στενά τα "μέτρα λιτότητας" αλλά την συνολική επικίνδυνη γελοιότητα στην οποία έχει οδηγηθεί η ελληνική κοινωνία) αλλά αποφαίνεται με την αλαζονική βεβαιότητα της αυθεντίας που πηγάζει από την αιχμή της πένας της: «καμία αναμέτρηση σε κάλπη δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως "δημοψήφισμα"» για να καταλήξει ότι «εν ολίγοις δεν μπορεί κάποιος να είναι υποψήφιος απλά και μόνο για να διαπιστώσει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος»!

Στην πραγματικότητα το κίνητρο του σχολίου της κ. Κέζα είναι ο φόβος των πάντων (ακόμα και των υποστηρικτών του Αλέκου Αλαβάνου) ότι μπορεί να καρποφορήσει η ιδέα του Αλαβάνου και να μετρήσουν τα απίδια του εξουσιαστικού σάκου. Ότι μπορεί πράγματι η υποψηφιότητά του στην Αττική να γίνει ένα δημοψήφισμα που θα δώσει την ευκαιρία στον Κόσμο της Κοινωνικής Βάσης να δείξει την αηδία του για την γελοία κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η κοινωνία από το γεγονός της παράτασης (με μηχανική υποστήριξη) της ζωής του εξουσιαστικού συστήματος. Σοβαρό εμπόδιο σ' αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι βέβαια η κ. Λώρη Κέζα, αλλά η αριστερά στην οποία είναι υποχρεωμένος να στηρίζεται ο Αλέκος Αλαβάνος, καθώς δεν μπορεί δυστυχώς να είναι τόσο "μοναχικός" όσο τον θέλει η κακόβουλη μπηχτή της κ. Κέζα.

Αποκαλύπτει όμως η κ. Κέζα την πραγματική αιτία του φόβου του εξουσιαστικού κόσμου τον οποίο εκπροσωπεί η ευφυής αρθρογράφος: «Πλην όμως [ο Αλαβάνος] δεν δείχνει να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα. Όσο μισητή και να είναι η τρόικα, όσο καθυστερημένα και να αντέδρασε η κυβέρνηση, όσο ανεπαρκείς και αν υπήρξαν οι υπουργοί, η πραγματικότητα είναι μία: η Ελλάδα παρ' ολίγον να χρεοκοπήσει (...) ο κ. Αλαβάνος δεν θέλει να παραδεχθεί την πραγματικότητα ως έχει. Μιλάει σαν να ζει στον Μάη του '68».

Εδώ η κυρία Κέζα έγραψε πραγματικά: Από τον Μάη του '68 την γλύτωσε παρά τρίχα -- βοηθούντων και των ορίων που επέτρεπαν οι ιστορικές συνθήκες -- το εξουσιαστικό σύστημα. Από έναν νέο Μάη του '68 δεν θα γλυτώσει αυτή τη φορά το προ πολλού κλινικά νεκρό εξουσιαστικό σύστημα. Εν συντομία λοιπόν αυτό που θέλει να πει με το άρθρο της η κ. Λώρη Κέζα είναι το εξής: Φύλακες, Αριστεροί, Δεξιοί και Κεντρώοι, γρηγορείτε. Κάποιος "ανεδαφικός" σαν τον Αλαβάνο μπορεί να ανοίξει την Κερκόπορτα.