Η ιδεολογικοπολιτική επένδυση της επιχείρησης για την «σωτηρία» της «μικρής» ΔΕΗ και κυρίως τα φαιδρά συμφραζόμενα της (κατά την γνώμη μου) επιθυμητής αποτυχίας της, δείχνουν καθαρά τον φαρσοειδή χαρακτήρα του σημερινού «λουδισμού» για τον οποίο μιλούσα στο προηγούμενο σημείωμά μου. Ο σημερινός «λουδισμός» είναι μια «φάρσα» γιατί δεν είναι η συνέπεια της έλλειψης πολιτικής καθοδήγησης, όπως πριν δύο αιώνες, αλλά, αντίθετα, παρουσιάζεται σαν έμπειρη αγωνιστική καθοδήγηση.

Η παρανοϊκή «λογική βάση» μιας πολιτικής που επιδιώκει την ήττα, είναι η φετιχιστική προσωποποίηση σε έναν σύγχρονο «σατανά», της ιστορικής περιόδου που χαρακτηρίζεται από τον «καπιταλισμό». Από πολιτική άποψη η λογική αυτού του θεωρητικού παραλογισμού είναι ατράνταχτη: όπως λέει στο σχετικό του best seller ο υπεράνω πάσης υποψίας κ. Μπογιόπουλος, για κάθε «πάθημα» της κοινωνίας αιτία «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε»! Ο «σατανάς» είναι (δυστυχώς) παντοδύναμος και επομένως ο «λαός» δεν πρέπει να περιμένει από την «κυβερνώσα Αριστερά» παρά μόνο ό,τι θα επιτρέψει ο «καπιταλισμός», κι αυτό μετά από «ηρωικές» διαπραγματεύσεις.

Η «σατανοποίηση» ωστόσο του συστήματος είναι ταυτόσημη με την «θεοποίησή» του και, κυρίως, το ίδιο επικίνδυνη! Κι όμως, οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης δεν αντιδρούν σ' αυτή την παράνοια. Απλά είναι έτοιμοι να προσκυνήσουν κάθε μικρό θεό που φυτρώνει στην περιφέρεια, αμφισβητώντας τον «σατανά» σε κάποια λεπτομέρεια του χεριού τους (Podemos), συγκαλύπτοντας όμως την συνολική του ανυπαρξία.

Τελικά η φετιχιστική προσωποποίηση του «καπιταλισμού» σημαίνει απλά πως το «σύστημα» είναι ένα σώμα κλινικά νεκρό (χωρίς ζωτικές λειτουργίες), ένας θεσμός χωρίς περιεχόμενο. Είναι όμως ζωντανοί τόσο αυτοί που υπηρετούν τον θεσμό όσο και αυτοί που είναι εθισμένοι στον βολικό μαζοχισμό της υποταγής: δηλαδή σχεδόν ολόκληρη η κοινωνία.

Αυτοί δεν θα παραδεχτούν τον θάνατό του αν δεν καταλάβουν πως δεν είναι ένα πλάσμα της φαντασίας τους, «θεϊκό» ή «σατανικό», αλλά ένας βρικόλακας που θα τους ρουφάει το αίμα αν δεν τον αφήσουν να ησυχάσει στο μουσείο της ιστορίας. Το μεγάλο ερώτημα είναι πότε και πώς θα το καταλάβουν.