Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1627
Εκλεκτικές αντιπαλότητες ή πως "καταπολεμούν" το φασισμό τα παπαγαλάκια του οπορτουνισμού.
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Παρ, 23 Μαϊου 2014

Γίνεται τις τελευταίες μέρες, ένας τζερτζελές για την δήθεν ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή. Τζερτζελές που όπως λέει ο γνωστός καραγκιόζης του διαδικτύου LOL G 700 στην σχετική ανάρτησή του, έχει σαν αφορμή τις «αυτονόητες δηλώσεις Σακελλαρίδη, Σκουρλέτη, Τσίπρα και άλλων ...» σχετικά με τους «τρελαμένους» που «ψηφίζουν εδώ και δύο περίπου χρόνια Χρυσή Αυγή» και την «επίσης αυτονόητη επιθυμία που εκδήλωσαν να αποσπάσουν όσους περισσότερους γίνεται από τα νύχια τού ρατσισμού και του φασισμού».

Διαλέγω αυτόν τον καραγκιόζη σαν παράδειγμα για το πώς αντιμετωπίζεται από τις αυθεντίες του ΣΥΡΙΖΑ και των φερέφωνων τους στην κοινωνική βάση, το ζήτημα του φασισμού γιατί αυτός είναι αρκετά ηλίθιος και επιπλέον ξεδιάντροπος ώστε να αποκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα της άθλιας οπορτουνιστικής πολιτικής.

Από τα γραφόμενα αυτού του ηλίθιου γίνεται φανερό πως το ενδιαφέρον των επιτελών του ΣΥΡΙΖΑ για την "καταπολέμηση" του φασισμού, αρχίζει και τελειώνει στην απόσπαση των ψήφων της Χρυσής Αυγής. Πιο συγκεκριμένα, αφού, όπως ήταν φυσικό, δεν τους βγήκε σε καλό η προσπάθεια να δυσφημίσουν με τον πιο άθλιο, και κατ' ουσία φασιστικό, τρόπο την Χρυσή Αυγή σαν "εγκληματική συμμορία" και να "συνεφέρουν" τους "τρελαμένους" ψηφοφόρους της (με το να τους ονομάζουν συνεργούς στο έγκλημα κατά του Φύσσα, με το να παρουσιάζουν τα ινδάλματά τους σαν "γουρούνια" με "χοντρούς σβέρκους", σαν "αναλφάβητους", σαν "ηλίθιους", σαν, με λίγα λόγια, "υπάνθρωπους") άρχισαν τώρα να τους γλύφουν -- σε δήθεν ιδεολογικούς τόνους -- μήπως και μερικοί "ανανήψουν" ώστε να φύγουν από την αγκάλη του φασισμού για να πέσουν στην αγκάλη του οπορτουνισμού.

Αυτό είναι το πρόβλημα του φασισμού για τον ΣΥΡΙΖΑ: και ακριβώς επειδή αυτό είναι το πρόβλημα του φασισμού για τον ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα για την κοινωνία και το μέλλον της, από την ανάπτυξη της αντιπαλότητας ανάμεσα στον οπορτουνισμό και τον φασισμό για την εξουσία, στην θέση της πραγματικής διαλεκτικής αντίθεσης ανάμεσα στην  επαναστατικότητα και τον συντηρητισμό είναι μεγάλο.

Οι αυθεντίες του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν την κατηγορία ότι «φλερτάρουν» με την Χρυσή Αυγή και την ανταποδίδουν στην Νέα Δημοκρατία λέγοντας πως οι «νεοναζί» είναι παιδιά της -- «τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά;» είναι ο τίτλος της ηλίθιας ανάρτησης του ηλίθιου LOL G 700. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με την Χρυσή Αυγή αλλά αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιτομή του οπορτουνισμού ο οποίος παίζοντας το παιχνίδι της εξουσίας στο πολιτικό έδαφος το οποίο έχει επιλέξει η Χρυσή Αυγή και στο οποίο έχουν ήδη προσέλθει οι επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να στρώνει το χαλί στον φασισμό. Σε τελευταία ανάλυση, το ζήτημα δεν είναι αν ο οπορτουνισμός "φλερτάρει" με τον φασισμό αλλά αν ο οπορτουνισμός είναι μια μορφή φασισμού και αντίστοιχα αν ο φασισμός είναι αντίστοιχα μορφή οπορτουνισμού, το ζήτημα δηλαδή είναι αν ο οπορτουνισμός είναι ή δεν είναι το δίδυμο αδέρφι του φασισμού.

Αυτός ο ίδιος ο ηλίθιος LOL G 700 διαφήμιζε τον Τσίπρα σαν μετεμψύχωση του Λένιν παρουσιάζοντας τον Λένιν σαν οπορτουνιστή (όντας αρκετά ηλίθιος ώστε να παρουσιάζει την ΝΕΠ σαν οπορτουνιστική πολιτική). Αν παρακολουθήσει κανείς την ηλίθια σκέψη του ο οπορτουνισμός δηλαδή ο πολιτικός καιροσκοπισμός, κατά την αυστηρή σημασία του όρου, δεν είναι καθόλου κακή πολιτική αρκεί να είναι έξυπνος καιροσκοπισμός. Χρησιμοποιεί αυτός ο ηλίθιος κάθε μέρα την φράση του Τενγκ Σιάο Πινγκ (την οποία η οπορτουνιστική ευφυΐα του Τσίπρα απέδιδε στον Μάο Τσε-τουνγκ) «μαύρη γάτα άσπρη γάτα αρκεί να πιάνει ποντίκια», γιατί βεβαίως ούτε ο ευφυής Τσίπρας ούτε αυτός ο ηλίθιος ξέρουν πως σ' αυτό το σχήμα ο η γάτα είναι ο φασισμός και ο οπορτουνισμός το ποντίκι.

Σε τι διαφέρει λοιπόν ο οπορτουνισμός από τον φασισμό;

Πραγματικά διαφέρουν μόνο στην καταγωγή. Ο φασισμός κατάγεται από την επαναστατικότητα της αστικής τάξης και ο οπορτουνισμός κατάγεται από τον συντηρητισμό της εργατικής τάξης. Αυτή η διαφορά στην καταγωγή, μπροστά στην διεκδίκηση της εξουσίας ήταν μέχρι σήμερα συντριπτική υπέρ του φασισμού και κατά του οπορτουνισμού. Σήμερα βέβαια, στην μεταξύ των δύο ρευμάτων αντιπαλότητα τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της ίδιας της αντιπαλότητας μεταξύ οπορτουνισμού και φασισμού στην παγκόσμια σφαίρα.

Γιατί βέβαια ο άξονας του οπορτουνισμού που σχηματίζουν τα εξουσιαστικά επιτελεία της Ρωσίας και της Κίνας είναι πολύ πιο ισχυρός από των άξονα του φασισμού που σχηματίζουν τα ξεπεσμένα επιτελεία της Ευρώπης και της Αμερικής. Φαίνεται όμως πως οι καταγόμενοι από τον φασισμό είναι περισσότερο έτοιμοι να περάσουν στην αριστερά παρά οι οπορτουνιστές της αριστερής τεχνολογίας να εκσυγχρονίσουν το αριστερό τους προσωπείο.

Ας γυρίσουμε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιο χαρακτηριστικό του φασισμού δεν έχει η λυκοσυμμαχία που μεταμορφώθηκε από την μια μέρα στην άλλη σε κόμμα διαλύοντας με το ζόρι τις συνιστώσες του; Μήπως είναι δημοκρατικότερη της Χρυσής Αυγής;

  • Ξέρει κανένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ποιος και με ποιο τρόπο υπαγορεύει στους επιτελείς τους και συνολικά στο επιτελείο του την πολιτική τους;
  • Ξέρει κανένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τί ακριβώς είπε ο Τσίπρας με τον Σιμόν Πέρεζ, με τους επιτελείς του Ομπάμα και πρόσφατα με αυτούς του Πούτιν;
  • Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τυπικά και ουσιαστικά ένα κόμμα προσωπικοτήτων όπως όλα τα δεξιά κόμματα και η Χρυσή Αυγή, και μάλιστα, αντίθετα από την Χρυσή Αυγή, προσωπικοτήτων εξ ορισμού ξεκομμένων από την "πλέμπα" της βάσης;

Ας αφήσω κατά μέρος την κριτική για την τεράστια απάτη που διαπράττουν οι αριστεροί των επιτελείων με τις έννοιες του "ριζοσπαστισμού" και "αντισυστημισμού" που δεν έχουν καμιά σχέση με την επαναστατική θεωρία της Αριστεράς, και ας παραδεχτώ τον "ριζοσπαστισμό" και τον "αντισυστημισμό" σαν καλά πράγματα. Πόσο αντισυστημικότερος και ριζοσπαστικότερος της Χρυσής Αυγής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

  • Ποιο από τα στοιχεία του υπάρχοντος συστήματος σκέφτεται να καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τι θα το αντικαταστήσει στην Νέα Ελλάδα που κληρονόμησε από τα συνθήματα του Αντρέα;
  • Ποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις συνασπίζονται σ' αυτή την περιβόητη Ευρωπαϊκή Αριστερά που θα εξασφαλίσει την Άλλη Ευρώπη που μηχανεύτηκε ο Ρινάλντι.
  • Μήπως αντίθετα από την Χρυσή Αυγή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πραγματικό πρόγραμμα με συγκεκριμένα μέτρα και δεν το έχει αντικαταστήσει όπως η Χρυσή Αυγή με μια ρητορική αερολογία;
  • Μήπως, αντίθετα από την φασιστική πολιτική, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν στηρίζεται στην λογοκρισία, στην λασπολογία και στην ηθική τρομοκρατία;

Για να μην κοροϊδευόμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο αντισυστημικός δεν είναι αλλά ακόμα και τους καλπονοθευτικούς νόμους που έχει μηχανευτεί το σύστημα για να εξασφαλίζει την δικτατορία της ισχυρότερης "συστημικής" τάσης, ήδη τους υιοθέτησε προκειμένου να αρπάξει την "ευκαιρία" (η αγαπημένη λέξη των απανταχού παλαιού τύπου οπορτουνιστών) για να γίνει κυβέρνηση.

Ακόμα και αυτός ο ηλίθιος κουκουλοφόρος LOL G 700 που λύσσαξε στις βουλευτικές εκλογές να «εισηγείται» (έτσι λέει αυτός ο ίδιος ο αγράμματος ηλίθιος) την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν είδε πως ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μια Νέα Δημοκρατία στην θέση της Νέας Δημοκρατίας και ο Τσίπρας ένας νέος (και ωραίος για τους κακόγουστους) Σαμαράς στην θέση του Σαμαρά, άρχισε να το παίζει αριστερός όπως ο Λαφαζάνης και τα τέως στελέχη της ΚΟΕ και να τα ρίχνει (με τον ίδιο πάντα εμετικό τρόπο) στους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ για τον ευρωπαϊσμό τους.

Τώρα όμως που τα πράγματα άρχισαν να σκουραίνουν γιατί απ' ό,τι φαίνεται η ελληνική κοινωνία τείνει να ισορροπήσει ανάμεσα στις συντηρητικές και στις επαναστατικές ιδέες που σήμερα παραχαράσσονται από τον φασισμό και τον οπορτουνισμό, έσπευσε κι αυτός ο ηλίθιος να αρχίσει και πάλι τις «εισηγήσεις». Θαυμάστε σκεπτικό:

« Ο ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγέθυνσή του, είναι τέκνο της (αιφνίδιας) ανάγκης και της (ανώριμης)  οργής. Ακόμα κι αν γινόταν πιστευτό σε κάποιο βαθμό ότι φλερτάρει με τη Χρυσή Αυγή, το αιφνίδιο της διαρκώς και μεγαλύτερης ανάγκης και το ακατέργαστο της οργής δεν θα άφηνε κανένα περιθώριο για δεύτερες σκέψεις που πιθανόν θα κατέληγαν στη μη υπερψήφισή του στις ευρωεκλογές της Κυριακής.»

Αυτό που ενδιαφέρει αυτόν τον καραγκιόζη με την κουκούλα είναι μπας και χάσει την κούρσα το ψωραλέο άλογο του σύγχρονου οπορτουνισμού στο οποίο έχει ποντάρει. Παριστάνει τον «εισηγητή» στην ελληνική κοινωνία της στάσης που πρέπει να υιοθετήσει στις εκλογές, αλλά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να συζητήσει τι σημαίνει οπορτουνισμός και ποια είναι η σχέση του με τον φασισμό, την στιγμή που ο ίδιος εκφράζει την πιο απαίσια εκδοχή φασιστικού οπορτουνισμού.

* * *

Την άποψή μου για την σχέση του οπορτουνισμού με τον φασισμό την έχω πει αρκετές φορές. Και υπάρχουν πολλοί, περισσότεροι από όσο φαίνεται, αριστεροί της κοινωνικής βάσης που θα είχαν την ικανότητα να την ακούσουν και να την συζητήσουν. Δεν υπάρχει όμως αυτή η δυνατότητα: οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης, αντί να ενδιαφέρονται να κατανοήσουν την σημασία των καταστάσεων που έχουν προκύψει, έχουν καταντήσει να ενδιαφέρονται περισσότερο να τσαλαβουτήσουν είτε στον οπορτουνιστικό ακτιβισμό που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να σώσουν τον αυτοσεβασμό τους, είτε να αποσυρθούν στον μοναστικό οπορτουνισμό που παρέχουν οι "κομμουνιστικές" εκδοχές του οπορτουνισμού, για να σώσουν την ψυχή τους.

Κι αυτή την συζήτηση για τον πραγματικό κίνδυνο του φασισμού την εμποδίζουν κάποιες αυτάρεσκες αυθεντίες της αριστεράς, σαν αυτό το αντιπροσωπευτικό δείγμα γελοιότητας που είναι ο LOL G 700. Αυτοί δρουν μέσα από ένα καινοφανές στυλ διαδικτυακού ιδεολογικού λικβινταρισμού σε βάρος οποιασδήποτε προσπάθειας για πολιτική συζήτηση. Είναι εντελώς αδύνατο να γίνει αυτή η συζήτηση χωρίς ένα πραγματικό κίνημα ενάντια στην αερολογία, ενάντια στην γελοιότητα των ανθρώπων που το παίζουν «εισηγητές» και «αυθεντίες» και αυτό είναι μια επαρκής νομίζω εξήγηση της ανάγκης να τσαλακωθούν τα μούτρα κάποιων ηλιθίων παπαγάλων του οπορτουνισμού.

* * *

Έχω υποστηρίξει ήδη πως ο πραγματικός κίνδυνος για την κοινωνία δεν είναι ο φασισμός που τον εμφανίζουν σαν «νεοναζισμό» αλλά αυτός που καραδοκεί από πίσω του.

Αυτός ο ηλίθιος ο LOL G 700 που αποφάσισε να βάλει την κουκουλοφόρα δράση του στην υπηρεσία του ξεχαρβαλωμένου οπορτουνισμού προσπαθεί, με έναν εντελώς ηλίθιο φασιστικό τρόπο, να αποδείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φλερτάρει με την Χρυσή Αυγή. Ρίξτε όμως μια ματιά στον έξυπνο τρόπο με τον οποίο, αντίθετα αυτό το σούργελο του οπορτουνισμού, ένας υποψήφιος της Χρυσής Αυγής ο Χρίστος Γούδης φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Χρίστος Γούδης απευθύνεται στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη με μια ανοιχτή επιστολή που της βάζει τον τίτλο «ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ  ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ» στην οποία μεταξύ άλλων του λέει:

«Είπα αυτά που θεωρώ ότι μας ενώνουν, δεδομένου μάλιστα ότι ούτε εσείς είστε κομμουνιστές, ούτε εμείς είμαστε φασίστες. Είστε περισσότερο διεθνιστές και λιγότερο εθνικιστές απ' ότι εμείς, μέχρις εδώ όμως. Η καταχρηστική λεκτική ερμηνεία των όρων δεν κάνει καλό σε κανένα μας, οξύνει καταστάσεις και προκαλεί συναισθηματικές φορτίσεις, που δυστυχώς οδήγησαν πρόσφατα σε τραγικά και μη αναστρέψιμα περιστατικά, για όλα εκείνα τα παιδιά που έχασαν άδικα τη ζωή τους.»

Συνεχίζει:

«Σίγουρα υπάρχουν και αυτά που μας χωρίζουν. Το μεταναστευτικό, συνυφασμένο με το οργανωμένο δουλεμπόριο και παραεμπόριο, αλλά και την εγκληματικότητα στην πόλη των Αθηνών, όπως  και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, είναι το μείζον. (...) Κάποιοι επεδίωκαν φθηνά εργατικά χέρια και συνακόλουθα την υποβάθμιση του Έλληνα εργάτη, και ως προς την δυνατότητα εύρεσης εργασίας και ως προς την εκμηδένιση των ημερομισθίων του. Αυτά (...) πρώτος τα κατήγγειλε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο». (...) Η έννοια του συμπαγούς ελληνικού έθνους και της ανάγκης προστασίας της πατρίδας μας είναι το δεύτερο, [σημ. εννοεί "που μας χωρίζει"] δεν νομίζω όμως ότι υπάρχουν Έλληνες που δεν αγαπούν την πατρίδα τους, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι όπως εσύ. Η «γραμμή Καμίνη», ο οποίος (...) προβάλει (...) την έννοια της «πόλης» αποκομμένη από την έννοια της «πατρίδας», με βρίσκει κάθετα αντίθετο και (...) δεν θα επιθυμούσα να τον δω να υποστηρίζεται από τους εθνικιστές (...).

Και τελειώνει:

Σκέψου τα λίγο, όλα αυτά, (...) Αυτή είναι η μόνη διέξοδος που έχουμε μπροστά μας. Περισσότερη συζήτηση, έστω και αντιρρητική. Ποτέ να μη δυναμιτίζουμε τις γέφυρες. Τα νερά των ποταμιών είναι θολά, κι έχουν ρουφήχτρες.»

Έχει την δυνατότητα, ο φασισμός, να διατηρήσει μέχρι το τέλος μια πολιτική συζήτησης με την Αριστερά, ακόμα και με την οπορτουνιστική; Ασφαλώς όχι, το τέλος μιας φασιστικής δικτατορίας σαν του Μουσολίνι, του Χίτλερ, ή και σαν αυτή του Παπαδόπουλου, μέσα στο χάος των αντιφάσεων που δημιουργεί προσπαθώντας να καταπιέσει την κοινωνική αντίθεση που αλλάζει την κοινωνία είναι αναπόφευκτο.

Δεν είναι καθόλου εύκολο όμως να προληφθεί η επιβολή της φασιστικής δικτατορίας όταν στην αριστερά επικρατεί ο οπορτουνισμός, που με το χάος που δημιουργεί εκ των προτέρων στρώνει το χαλί στον φασισμό επιστρατεύοντας την γελοιότητα που κάνει τον φασισμό να φαντάζει, στους αφημένους στο έλεος του ανθρώπους της κοινωνικής βάσης, σαν το μόνο φάρμακο για την κρίση.