Υποτίθεται ότι στην αστική δημοκρατία ο πολιτικός λόγος είναι μια αντιπαράθεση ιδεών και προτάσεων, από τις οποίες ο λαός διαλέγει τις καλύτερες και δίνει εντολή για την εφαρμογή τους. Αυτή η υπόθεση ανήκει στο παρελθόν. Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος είναι μια διαρκής έκθεση ανταγωνιζόμενων πολιτικών παραμυθιών που ψαρεύουν δημοσκοπική και εκλογική υποστήριξη στα νερά που θολώνουν.
Τα πολιτικά παραμύθια είναι: (α) τα δεξιά που αν δεν είναι φονικά δεν έχουν ενδιαφέρον, (β) τα μεσαία που έχουν ωραίους τίτλους («ποτάμι», «ελιά») αλλά δεν έχουν περιεχόμενο, και τέλος (γ) τα αριστερά που προσφέρονται σε μεγάλη ποικιλία αλλά μόλις προσελκύσουν αγοραστές αλλάζουν χρώμα και γίνονται δεξιά.
Ο κύριος Τσίπρας είναι αντιπροσωπευτικός αφηγητής παραμυθιών της τελευταίας κατηγορίας. Το τελευταίο το αφηγήθηκε σε μια συνέντευξη που παρεχώρησε την 1η Μαρτίου 2014 στην Λουμπλιάνα, στο περιθώριο του χαιρετισμού του στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωμένης Αριστεράς στην Σλοβενία.[1]
Η βάση και αυτού του παραμυθιού είναι η απροσποίητη παντελής άγνοια της έννοιας και της σημασίας της κρίσης. Από εκεί και πέρα το παραμύθι κυλάει νεράκι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει, είναι ένα κόμμα «φαινόμενο» που κατάφερε να τσουβαλιάσει «δεκατρία αριστερά κινήματα» και ο πρόεδρός του να μη δίνει λογαριασμό σε κανένα. Εξηγεί πως η κυρία Μέρκελ είναι ρεαλίστρια και μόλις της εξηγήσει πως δεν την συμφέρει η πολιτική της λιτότητας θα την αποσύρει. Ομολογεί τέλος πως η μόνη δυσκολία είναι ότι θα κερδίσει τις εκλογές χωρίς να κερδίσει την εξουσία. Γι αυτό δεν του φτάνει η συνενοχή του λαού μόνο στις εκλογές την θέλει σε καθημερινή βάση.
Τελικά, για τους ανθρώπους της βάσης και ιδιαίτερα για τους αριστερούς, το πρόβλημα δεν είναι πως ο αρχηγός της κυβερνώσας αριστεράς λέει παραμύθια. Το πρόβλημα είναι πως ο ίδιος προσποιείται πως δεν τα πιστεύει, ενώ τα πιστεύει και πως αντίθετα ο κόσμος της βάσης ενώ δεν τα πιστεύει ενεργεί σα να τα πιστεύει. Αυτή η υποκειμενική κατάσταση ενόψει της πραγματοποίησης του παραμυθιού είναι πολύ επικίνδυνη: ας ελπίσουμε πως τα σκληρά γεγονότα θα την αλλάξουν.
-----
[1] http://m.delo.si/zgodbe/sobotnapriloga/democracy-was-the-first-victim-of-the-crisis.html