Η πώληση του 902 (Αριστερά στα) FM και η θρασύτητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το ζήτημα αυτό τόσο από τους "ορθόδοξους" οπορτουνιστές, πρώην ιδιοκτήτες του σταθμού, όσο και από τους "ανανεωτικούς" οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που τους επέκριναν, μου δίνει την ευκαιρία μιας πρώτης ελαφριάς κριτικής στο ζήτημα των "οικονομικών" των οπορτουνιστικών κομμάτων. Και λέω ελαφριά κριτική γιατί θα περιοριστώ στην αντίφαση των λεγομένων από τους επιτελείς και τους κράχτες του οπορτουνισμού προς τις ταμπέλες που χρησιμοποιούν στα μεγάλα και μικρά μαγαζιά τους. Μια βαθύτερη κριτική που θα ανέτεμνε την πραγματική τους θέση στο ιστορικό γίγνεσθαι χρειάζεται ένα άλλο πλαίσιο και μια άλλη πληροφόρηση από αυτή που μας δίνουν οι ίδιοι.
Η πώληση του 902 FM, μου δίνει επίσης την ευκαιρία να μιας οφειλόμενης απάντησης σε μια κακοηθέστατη και εντελώς χυδαία επίθεση που υπέστη μια ακόμη πιο ελαφριά από την παρούσα -- και μάλιστα περισσότερο "επί της διαδικασίας" και λιγότερο επί της ουσίας -- κριτική μου, σχετική με τα οικονομικά του ΚΚΕ, σε ένα από τα blog που "υποστηρίζουν" αναφανδόν, με λενινιστική "συνέπεια", το οπορτουνιστικότερο των οπορτουνιστικών κομμάτων και την "επιχειρηματικότερη" των κομματικών επιχειρήσεων που είναι το ΚΚΕ.
Πριν από λίγο καιρό έγραψα ένα σχόλιο σε μια συζήτηση που γινόταν σε ένα από τα γνωστά blog που "υποστηρίζουν" το ΚΚΕ, με το βαρύγδουπο όνομα LELIN RELOADED ή ("επανοπλίζοντας" ως "όπλο" τον Λένιν ή "ξαναφορτώνοντάς" τον ως "παιχνίδι" σε κομπιούτερ ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πως το εννοεί ο όψιμος κατά δήλωσή του Λενινιστής).
Η συζήτηση είχε σαν θέμα τα οικονομικά του ΚΚΕ, με αφορμή την δημοσίευση κάποιου άλλου blogger ονόματι "πιτσιρίκου", που έλεγε πως το ΚΚΕ δεν δίνει στην δημοσιότητα τα οικονομικά του. Κατά την γνώμη του LENIN RELOADED, και κατά κόσμον Αντώνη, ο "πιτσιρίκος" επαναλάμβανε τις συκοφαντίες του Πάγκαλου και γι αυτό, ο κύριος Αντώνης "οπλισμένος" με το κύρος του Λένιν στην ταμπέλα τον ονόμαζε "παγκαλίσκο" και του έσουρνε διάφορα στηριζόμενος στην γνωστή (εντελώς "μαρξιστική") επιχειρηματολογία της Αλέκας Παπαρήγα επί του θέματος!
Ο λόγος για τον οποίο αναμείχθηκα σ' αυτή την μάλλον ανιαρή νομικίστικη και καθόλου πολιτική συζήτηση (που ουσιαστικά διεξάγεται στην βάση της σκανδαλολογίας-σκανδαλοθηρίας) ήταν η -- εκ πρώτης όψεως -- περίεργη εμμονή ενός κατά τεκμήριο καλλιεργημένου ανθρώπου (ολόκληρος καθηγητής πανεπιστημίου), να "υποστηρίζει" με έναν εντελώς "οπαδικό" το ΚΚΕ, δημοσιεύοντας για ξεκάρφωμα και μερικά αξιόλογα σύγχρονα κείμενα: για παράδειγμα του Μπαντιού.
Για να γίνει σαφής η πρόθεσή μου να θέσω απλώς το πρόβλημα σε μια πολιτική βάση, χωρίς ουσιαστικά να μπω στην ουσία του, ξεκίνησα το σχόλιο μου ως εξής: «Αγαπητέ Αντώνη, νομίζω ότι μια στάση δικαιολόγησης της πολιτικής του ΚΚΕ σε οτιδήποτε λέγεται εναντίον του αδικεί ακόμα και το ίδιο το ΚΚΕ γιατί μειώνει την πραγματική του σημασία στο ιστορικό γίγνεσθαι που καλπάζει στις μέρες μας».
Για να του εξηγήσω για ποιο λόγο ασχολούμαι με ένα κόμμα που ο ίδιος ήξερε πως το θεωρώ φασιστικό συνέχισα ως εξής: «Όπως ξέρεις θεωρώ το επιτελείο του ΚΚΕ εχθρική δύναμη στην επαναστατική τάση της κοινωνία, θεωρώ όμως επίσης πως οι εχθρικές δυνάμεις είναι τόσο αναγκαίες για την επαναστατική αλλαγή όσο και οι φίλιες δυνάμεις».
Μετά αναφέρθηκα στο θέμα της παρέμβασής μου λέγοντας: «Διάβασα πρόχειρα την συζήτηση για τα οικονομικά του ΚΚΕ και την θεωρώ εκτός θέματος οπότε νομίζω ότι τόσο ο Πάγκαλος όσο και οι Παγκαλίσκοι την κάνουν μια χαρά την δουλειά τους αφού καταφέρνουν να κάνουν σοβαρούς ανθρώπους σαν εσένα να ασχολούνται με πλευρές του πολιτικού ζητήματος που δεν είναι καθόλου σοβαρές.»
Του εξήγησα επίσης πιο είναι κατά την γνώμη μου το πραγματικό θέμα που θα έπρεπε να συζητάμε μεταξύ μας οι αριστεροί: «Αν πρόκειται να κριθεί το ΚΚΕ (ως επαναστατικό κόμμα) για τα οικονομικά του, το ζήτημα δεν είναι αν δέχεται έλεγχο, αλλά αν είναι μέρος του πολιτικού συστήματος με τους όρους που υπαγορεύει η κυρίαρχη πλευρά του συστήματος δηλαδή με όρους "αγοράς"».
Και τέλος πάνω σ' αυτό το θέμα του έλεγα την γνώμη μου με βάση τα στοιχεία που δίνονταν στην ίδια την συζήτηση που διεξαγόταν κάτω από την δημοσίευσή του: «Από ότι είδα στον ισολογισμό που παρουσιάστηκε πάνω από τα μισά έσοδα του ΚΚΕ προέρχονται από άμεση κρατική χρηματοδότηση και αν προσθέσουμε και την έμμεση χρηματοδότηση από τις εισφορές των "μισθωτών" και των "συνταξιούχων" του κράτους που είναι οι βουλευτές, καθώς και την χρηματοδότηση των "επιστημονικών" εργασιών του, το ποσοστό ανεβαίνει κατακόρυφα»
(Πραγματικά στον ισολογισμό του 2009 που δημοσιεύτηκε στον "Ριζοσπάστη" στο σύνολο των 15,4 εκατομμυρίων ευρώ των εσόδων του ΚΚΕ τα 8,8 εκατομμύρια προέρχονταν από την κρατική επιχορήγηση και τα 3,1 εκατομμύρια από τις (υποχρεωτικές προφανώς) εισφορές των βουλευτών και ευρωβουλευτών, εν ενεργεία και συνταξιούχων. Με άλλα λόγια τα 11,9 στα 15,4 εκατομμύρια δηλαδή το σχεδόν 80% των εσόδων του ΚΚΕ, από το ποσό των χρημάτων που ξόδεψε το 2009 το ΚΚΕ για τους αγώνες του λαού ενάντια στον καπιταλισμό και στην πλουτοκρατία προέρχονταν από πηγές που μπορούσαν να ελέγξουν ο καπιταλισμός και η πλουτοκρατία μέσω της πλουτοκρατικής κυβέρνησης.)
Αυτό ήταν το ένα σημείο της απαλής κριτικής μου για το ΚΚΕ. Η επί της ουσίας απάντηση σ' αυτό το σημείο ήταν πως "τα λεφτά είναι του λαού" και επομένως το "κόμμα του λαού" τα "δικαιούται"! Από πού τα "δικαιούται", σε ποιο ταμείο υπάρχουν και πως τα βάζει στο χέρι , αυτά για τους ανθρωποφάγους του ΚΚΕ είναι ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας!
Η παρατήρησή μου και η απάντηση που μου δόθηκε -- και μάλιστα εν μέσω ενός καταιγισμού χυδαιοτήτων, ύβρεων και βλακωδώς ειρωνικών σχολίων -- δείχνει πως οι επιτελείς και οι κράχτες του ΚΚΕ ξέρουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ είναι το βασικό στήριγμα του συστήματος και ότι υπάρχει γι αυτούς ένα πρόβλημα που δύσκολα θα μπορέσουν να το αποφύγουν χωρίς την βοήθεια του Πάγκαλου και των λοιπών διαπιστευμένων "αντιπάλων" τους.
Το δεύτερο σημείο της ήπιας κριτικής μου ήταν το εξής: «Αφήνω κατά μέρος την επιχειρηματική δραστηριότητα στην οποία συμμετέχει κρυφά ή φανερά το ΚΚΕ που του εξασφαλίζει μια θέση στην αφρόκρεμα των κεφαλαιούχων (για να μην πω των κεφαλαιοκρατών) της ελληνικής [εννοώντας αυτοκρατορικής] επαρχίας.»
Αυτά τα δύο σημεία ήταν η κριτική μου για το ΚΚΕ στο blog του Lenin Reloaded και παρόλο που, για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση, επειδή μέχρι εκείνη την μέρα είχε καταφέρει να κρατηθεί σε μια βλακωδέστατα αλαζονική αλλά σχετικά ευπρεπή συμπεριφορά μαζί μου του είπα τελειώνοντας τα εξής: «Πρόσεξε: Δεν λέω ότι κάνει καλά ή δεν κάνει καλά το επιτελείο του ΚΚΕ που έχει αυτή την πολιτική. Λέω ότι αυτό είναι το ζήτημα που έχουν να συζητήσουν όσοι ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την πολιτική του και είναι κρίμα και επικίνδυνη κατάσταση ότι δεν το συζητάνε.
» Αντίθετα η συζήτηση περιορίζεται στο ποιος είναι ο χειρότερος στον χώρο της Αριστεράς με βάση ένα αδιευκρίνιστο και άγνωστο πια πρότυπο που παρουσιάζεται εν ήδη ρητορικών σχημάτων. Συζήτηση στην οποία το σοβαρό πράγμα που είναι το ΚΚΕ επικρατεί έναντι των γελοίων (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) που του επιτίθενται.»
Όπως βλέπετε έκανα μια έκπτωση από τις απόψεις μου γιατί βεβαίως δεν θεωρώ τα καραγκιοζιλίκια των εκπροσώπων του ΚΚΕ, "σοβαρότερα" από αυτά του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά αυτό καθόλου δεν εκτιμήθηκε ούτε από τον οικοδεσπότη του "ξαναφορτωμένου Λένιν" ούτε από την ποικιλία των ανθρωποφάγων που τον περιστοιχίζουν.
Το ευγενές κοινό που παρακολουθούσε την συζήτηση επιτέθηκε με έναν εμετικό τρόπο εναντίον μου και ίδιος ο blogger, που κάθε άλλο παρά έχει την δικαιολογία πως είναι κάφρος (καθηγητής πανεπιστημίου είναι), από όλα αυτά που έγραψα απομόνωσε την αναφορά μου στην "κρυφή" επιχειρηματική δραστηριότητα ΚΚΕ (την οποία αναφορά ούτε καν κατάλαβε) και μου απάντησε με βλακώδεις σαρκαστικές ατάκες που για να λέμε και του στραβού το δίκιο έχουν γίνει κανόνας στον πολιτικό "διάλογο". Θαυμάστε πάντως επίπεδο καθηγητή πανεπιστημίου:
Αντώνης: Μήπως είναι με τον Σουηδό; ΙΚΕΑ κι έτσι; ... Αντώνης: Μήπως με τους Σαουδάραβες παίζει κάτι; ... Αντώνης: Με Μονακό τι κονέ έχει το ΚΚΕ, να τα λέμε αυτά. ... Αντώνης: Τον Σκορπιό αγόρασε το ΚΚΕ κυρίες και κύριοι, μέσω των πρακτόρων του στο Κρεμλίνο. - ... Αντώνης: Ο τάδε [ένας από τους πιο ευγενείς ανθρωποφάγους της κλάκας] έσπασε τη σιωπή του. Ας σπάσουμε όλοι τη σιωπή μας. Αρκετά σιωπήσαμε...
Ειπώθηκαν πολλές τέτοιες φαιδρότητες σε όλα τα σχήματα με καθηγητική επιμέλεια, αλλά για το αν μπορεί το ΚΚΕ να υπάρξει χωρίς την κρατική επιχορήγηση και χωρίς την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην οικονομία καζίνο και στα παιχνίδια του χρηματιστηρίου δεν ειπώθηκε ούτε λέξη.
Είχα πει τότε ότι θα δώσω μια απάντηση, για τα οικονομικά του ΚΚΕ και των άλλων αριστερών κομμάτων, από τις Σελίδες Κριτικής αλλά δεν το έκανα. Έκρινα ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να καλυφθεί με μια απάντηση στους καταρράκτες της χυδαιότητας με την οποία αντιμετωπίστηκε η παρέμβασή μου σε ένα blog που έχει το θράσος να στεγάζεται κάτω από το βλέμμα του Λένιν.
Ούτε και τώρα θέλω να μιλήσω για το ζήτημα της οικονομικής δραστηριότητας των κομμάτων της οπορτουνιστικής Αριστεράς. Συνοπτικά, αυτή η δραστηριότητα επισφραγίζει την υπαγωγή και της οπορτουνιστικής Αριστεράς (εκτός από την φασιστική Δεξιά) στις αγορές, συμπληρώνοντας έτσι την ενσωμάτωση ολόκληρου του κομματικού συστήματος στις αγοραίες συναλλαγές και δοσοληψίες και καθιστώντας το πολιτικό σύστημα ένα ειδικό τμήμα-υποσύστημα της Αγοράς. Αν και φαινομενικά αντίθετη, η ενσωμάτωση στις αγορές ακολουθεί κατά τρόπο φυσικό την ενσωμάτωση του κομματικού και του συνδικαλιστικού συστήματος στο κράτος όπως αυτή την μεθόδευσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και όπως αυτή χρεοκόπησε οριστικά μέσα στην πλήρη χρεοκοπία του συστήματος το 2004.
Οι εξελίξεις αυτές είναι γνωστές αλλά είναι και επιμελώς συσκοτισμένες, για να κρυφτεί το γεγονός πως το εξουσιαστικό σύστημα δεν μπορεί πια, από πολύ καιρό και με κανέναν τρόπο, να σταθεί στα πόδια του. Το ζήτημα επομένως της σχέσης του πολιτικού συστήματος με το οικονομικό σύστημα χρειάζεται σοβαρή μελέτη και σκέψη που θα πρέπει να γίνει μέσα στο κατάλληλο πλαίσιο.
Μπορούν όμως να γίνουν μερικές σκέψεις σχετικά με την πώληση του "902 Αριστερά στα FM": Εκ πρώτης όψεως δεν πρόκειται παρά για μια απλή χρηματιστηριακή πράξη, μέσα στο όργιο των χρηματιστηριακών συναλλαγών που χαρακτηρίζει την σύγχρονη οικονομία και εκδηλώνει την κρίση της. Βεβαίως είναι μια περίεργη συναλλαγή: ένα κόμμα που εμφανίζεται σαν μαρξιστικό-λενινιστικό "πουλάει" στην "καπιταλιστική" αγορά ένα από τα δύο βασικά μέσα της "προλεταριακής"-"ταξικής" προπαγάνδας του και με την ίδια θρασύτατη λογική ("Τί να κάνουμε, προσπαθήσαμε αλλά δυστυχώς δεν βγαίνουμε"!!!!) θα μπορούσε να πουλήσει και το άλλο, τον Ριζοσπάστη. Αν όμως σκεφτούμε πως επί Γκορμπατσόφ οι "πρώην" σοβιετικοί σκεφτόντουσαν να πουλήσουν τον ταριχευμένο Λένιν σε επιχειρηματίες των ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου περίεργο να πουληθεί όχι μόνο ο 902 αριστερά στα FM αλλά και το ίδιο το ταριχευμένο ΚΚΕ σε έλληνες επιχειρηματίες.
Στην συζήτηση με τον Lenin Reloaded, τον Αντώνη, είχα την ελπίδα ότι θα αντιλαμβανόταν τον υπαινιγμό για τις "κρυφές" επιχειρηματικές δραστηριότητες του ΚΚΕ αλλά αυτός είναι τόσο Lenin που προτίμησε να με κατηγορήσει για "συκοφαντική δυσφήμιση" δηλαδή για το πιο αγοραίο των αγοραίων αδικημάτων. Ο Αντώνης ωστόσο μας δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι το αδιέξοδο του οπορτουνισμού δείχνει την έξοδο της Αριστεράς από την οπορτουνιστική πολιτική. Για την σημερινή Αριστερή σκέψη το σοβαρότερο από τα σημερινά προβλήματα είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να ενταχθεί η επαναστατική δραστηριότητα στο υπάρχον σύστημα χωρίς να πάψει να είναι επαναστατική. Το ΚΚΕ και οι κράχτες του όπως (κύριος οίδε γιατί) ο Αντώνης, το έλυσαν δια της καταργήσεως: ξαναφόρτωσαν τον Λένιν και ξεφορτώθηκαν τον Λενινισμό!
Η αριστερή σκέψη όμως οφείλει να ασχοληθεί με το πώς η επαγγελματική ασχολία με την επανάσταση θα υλοποιηθεί στην δυαδική κοινωνία στην οποία τα επαγγέλματα γίνονται ήδη (με την καλύτερη των εννοιών αλλά ταυτόχρονα και με τον πιο επικίνδυνο τρόπο) ερασιτεχνικές απασχολήσεις.
Αν η πώληση του 902 αριστερά στα FM συνδεθεί νοηματικά με την (ουσιαστική) πώληση της ΕΡΤ και επίσης με την (ουσιαστική) κατάργηση των μέσων έκφρασης των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώνεται το σκηνικό της παραίτησης του κρατικού - κομματικού συστήματος από την ενιαία συλλογική έκφραση. Οι "αυθεντίες" που μέχρι σήμερα συγκροτούσαν τα επιτελεία των "συλλογικοτήτων" (παράδειγμα ο σεσημασμένος του πολιτικού υποκόσμου ο Ρινάλντι που από ιδρυτής της ΚΟΕ κατάντησε θεωρητικός της οπορτουνιστικής οργάνωσης στον ΣΥΡΙΖΑ) αφήνονται ελεύθεροι να εκφράζουν τις ατομικές τους απόψεις σε όποιον χώρο μεταγραφούν. Οι "αυθεντίες" της πολιτικής γίνονται με άλλα λόγια, καθόλου συμπτωματικά ένα είδος αντίστοιχο με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές οι οποίοι επίσης έχουν ως επάγγελμα μια δραστηριότητα κατά βάση "ερασιτεχνική"!
Υπάρχει όμως μια σοβαρή διαφορά που θα πρέπει να την προσέξει όποιος ενδιαφέρεται για την σημερινή πολιτική. Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές βγήκαν από τις αλάνες της κοινωνικής βάσης και μπορούν να διαπρέπουν στην αγορά του ποδοσφαίρου όσο διατηρούν την ζωντάνια των ανθρώπων της βάσης. Αντίθετα οι επαγγελματικές "αυθεντίες" της εξουσιαστικής πολιτικής είναι τα εκτρώματα της κοινωνικής βάσης που παρήγαγαν οι μέθοδοι εκμαίευσης τις οποίες ανέπτυξε αρχικά ο Μανιαδάκης και αργότερα ο Μπαϊρακτάρης στο εργαστήριο της Μακρονήσου.
Η διάλυση επομένως των εξαθλιωμένων πολιτικών επιχειρήσεων της οπορτουνιστικής Αριστεράς και η εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο, από ιστορική άποψη, δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια εκσυγχρονισμένης εφαρμογής των παλιών "καλών" εκ-μαιευτικών μεθόδων του εξουσιαστικού συστήματος στην κοινωνική βάση. Από την μεριά της οπορτουνιστικής πολιτικής αυτή η επιχείρηση γίνεται με την αφελώς εγκληματική ελπίδα πως θα ξαναγεννηθούν από την βάση νέα "τέρατα" που θα "σώσουν" το εξουσιαστικό σύστημα σώζοντας τάχα την κοινωνία ή με την εγκληματικώς αφελή ελπίδα πως θα γεννηθούν νέοι επιτελείς που θα σώσουν την κοινωνία σώζοντας το εξουσιαστικό σύστημα. Από την άποψη της αριστερής σκέψης δηλαδή από την μεριά της ιστορικής σκέψης αυτή η επιχείρηση θα οδηγηθεί στην απαξίωση της "αυθεντίας" και στην αφετηρία μιας νέας οργάνωσης της κοινωνίας.