Η γελοιότης των εξελίξεων στην οπορτουνιστική Αριστερά και ειδικά η βίαια διαλυτική ενιαιοποίηση της άθλιας λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε μερικές χαραμάδες στην πόρτα της επίσημης διμετωπικής πλέον πολιτικής σκηνής και έδωσε την ευκαιρία στους υπόλοιπους επιτελείς της οπορτουνιστικής Αριστεράς να προβάλουν τα δικά τους "ξέφωτα", σαν μικρότερες γελοιότητες από το ήδη καταγέλαστο "ξέφωτο" του ιδιοφυούς απατεώνα της πολιτικής του αξιότιμου αλφαμήτη της Συριζονήσου (όπως Μακρονήσου) κυρίου Ρούντι Ρινάλντι.

Θα ασχοληθώ κάποια στιγμή με την κατάσταση στο όλο αριστερό τμήμα της ευρύτερης πολιτικής σκηνής, αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και να μη γράψω δυο λόγια για το σοκ (βέβαια είναι το τέταρτο ίσως το πέμπτο, έχω πάψει να τα μετράω) που μου προκάλεσε η αντιμετώπισή μου από τους υπεύθυνους του site του πρώην Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και νυν site του Σχεδίου Βήτα.

Για να μην πολυλογώ, στο site του Σχεδίου παρουσιάστηκε μια ανοικτή επιστολή προς κάποιους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ την οποία ο κύριος Τ. Σταυρόπουλος, γραμματέας του ΣΧΕΔΙΟΥ Β', απευθύνεται προς τους "τίμιους" συνέδρους του συνεδρίου κατά τον εξής τρόπο:  «Απευθύνομαι σε αυτούς που θεωρώ συντρόφισσες και συντρόφους, που είχαν εμπνευσθεί από την «αριστερή στροφή» του Σύριζα. Που γίνεται πόλεμος μέσα στη συνείδησή τους. Που κρατάν τις αξίες του εργατικού κινήματος (sic). Δεν είστε όλοι ούτε οι πολλοί. Είστε όμως αρκετοί.»

Αυτό που βρήκα εξαιρετικά εκνευριστικό στην επιστολή του κυρίου Σταυρόπουλου ήταν το γεγονός ότι εκμεταλλεύεται θρασύτατα το οπορτουνιστικό "ξεσάλωμα" του ανεκδιήγητου Τσίπρα για να εξαπολύσει μια καθαρά ηθικολογική ρητορεία, που δεν έχει καμιά αναφορά σε οτιδήποτε ουσιώδες και σε τελευταία ανάλυση δεν έχει καμιά διαφορά από την λογική του Τσίπρα και των κηδεμόνων του, νομίζοντας ότι έτσι θα "προσελκύσει" στο "ΣΧΕΔΙΟ Β'" κανένα από τα πρόβατα που θα ξεφύγουν από την Λυκοσυμμαχία του Σχεδίου Α'.

Βεβαίως δικαίωμα του καθενός είναι να λέει ότι νομίζει, και παρότι εκνευρίστηκα δεν θα έλεγα τίποτα, αν ο κύριος Σταυρόπουλος, δεν μιλούσε περί "ευθύνης" με την εξής αδιανόητη φράση:

«Είναι λάθος η άποψη που κυκλοφορεί ευρέως εδώ και δεκαετίες στην αριστερά ότι, αν ένας πολιτικός χώρος έχει μια τελικά καταδικαστέα πορεία, όλη την ευθύνη την έχει ο ηγέτης. (...) Ο Γραμματέας ή ο Πρόεδρος ασφαλώς έχει την πρώτη ευθύνη. Είναι όμως πλήρως συναυτουργοί όσοι ακολουθούσαν την πολιτική του, όσοι τη στήριξαν, (όσοι κλπ. Κλπ. κλπ.) όσοι δε διαχώριζαν την πορεία τους με γενναιότητα.»

Αφήνω κατά μέρος την έμμεση πλην σαφή θρησκευτική χροιά που περιέχει η φράση λέγοντας ουσιαστικά ότι συμμέτοχοι στην "αμαρτία" του Τσίπρα είναι και τα πρόβατα της λυκοσυμμαχίας εκτός αν ανανήψουν και προσέλθουν στην "επαινετέα" πορεία του Σχεδίου Β'! Αν ο κύριος Σταυρόπουλος νομίζει ότι τα "πρόβατα" είναι τόσο ανύποπτα για την "αμαρτία" που κάνουν (εκεί που έχει καταντήσει η οπορτουνιστική Αριστερά) "δικαίωμά του" είναι να παριστάνει τον παππά ή και τον Πάπα της πολιτικής. Δεν μπορεί όμως να μείνει ασχολίαστος ο πολιτικός μαγαζακισμός που εκφράζεται σ' αυτή την άθλια φράση.

Από την μια μεριά οι επιτελείς όλων των μαγαζιών και των παραμάγαζων της οπορτουνιστικής Αριστεράς μας έχουν πρήξει με την "ενότητα της Αριστεράς" και από την άλλη μεριά μιλάνε για την "πορεία των πολιτικών χώρων" (καταδικαστέα ή μη) σαν να είναι φυσιολογικός ο χαμός του ανελέητου (και κυρίως βλακώδους) ανταγωνισμού ανάμεσα στα διάφορα μαγαζάκια.

Για μένα η Αριστερά είναι μία και μοναδική: είναι ο πολιτικός λόγος και η πολιτική πράξη που αντιστοιχούν στην επαναστατική πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, που είτε εκφράζονται είτε όχι, δεν μπορούν ούτε να απαγορευθούν ούτε να αποσιωπηθούν. Ο κάθε άνθρωπος -- είτε είναι ψηλά είτε είναι χαμηλά -- από την στιγμή που κατ' αρχήν θέλει να είναι ή θέλει να παραστάνει τον αριστερό θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της σχετικής μ' αυτό πράξης του και στάσης του.

Από την στιγμή που κρίνει λοιπόν ο κύριος Σταυρόπουλος ότι η "λυκοσυμμαχία" του ΣΥΡΙΖΑ "εξόκειλε" από την "ενάρετη" και "θεάρεστη" πορεία που είχε όταν σχηματίστηκε, το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει είναι να εξετάσει τις δικές του ευθύνες για τον δρόμο που πήρε η "λυκοσυμμαχία" και το δεύτερο πράγμα που έχει να κάνει είναι να σκεφτεί τι κάνει τώρα στον φορέα Β' στον οποίο προσέφυγε.

Επειδή δεν είμαι αιθεροβάμων δεν έκανα τον κόπο να γράψω όλα αυτά, έκανα όμως τον κόπο να γράψω ένα μικρό σχόλιο κάτω από την ατυχέστατη επιστολή του γραμματέα κυρίου Σταυρόπουλου θυμίζοντας στους επιτελείς του Σχεδίου Β' τις αυτονόητες δικές τους ευθύνες για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο το είδατε εσείς δημοσιευμένο το σχόλιό μου άλλο τόσο το είδα και εγώ. Το σχόλιο λογοκρίθηκε από τους υπεύθυνους του site στο οποίο σε παλιότερες εποχές ένα δύο κείμενά μου δημοσιεύτηκαν. Προφανώς οι υπεύθυνοι του site του Σχεδίου Β' σκέφτονται με το πνεύμα του ρητού που είχαν παλιότερα αναρτημένο μερικά παλιά εστιατόρια:

Αν το φαγητό που σερβίρουμε δεν σας άρεσε πέστε το σε μας, αν σας άρεσε πέστε το στους πελάτες του απέναντι εστιατορίου.

Στον κύριο Σταυρόπουλο και στους άλλους επιτελείς του Σχεδίου Β' έχω να πω ότι το δικό μου ρητό είναι πως η λογοκρισία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του φασισμού. Μέχρι σήμερα το σχέδιο Β' δεν λέει τίποτα ουσιαστικά διαφορετικό από το σχέδιο Α' ας αποφασίσουν αν και η δημοκρατία περί της οποίας μας έχουν ζαλίσει είναι δημοκρατία ποιότητας Β'.