Η φράση "το όπλο παρά πόδα" χρησιμοποιήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ, για να καλύψει την επιβολή της "ήττας" στο επαναστατικό κίνημα. Σήμερα χρησιμοποιείται από την "ηγεσία" του ειδικού στον Εμφύλιο επιστημονικού κλάδου, για να συντηρήσει το πολύτιμο κλίμα αυτής της "ήττας".

Το Δίκτυο για την Μελέτη των Εμφυλίων Πολέμων, παρουσίασε πρόσφατα ένα βιβλίο που έχει σαν τίτλο "το όπλο παρά πόδα" και περιέχει τις ομιλίες του συνεδρίου, για τους Πολιτικούς Πρόσφυγες, που οργάνωσε το καλοκαίρι του 2003. Οι διαχειριστές του Δικτύου ελπίζουν ότι η σαλάτα του "συλλογικού" συγγράμματος θα συμπληρώσει την σαλάτα του "πολυφωνικού" συνεδρίου με το οποίο προσπάθησαν να ενισχύσουν την σύγχυση γύρω από την πολιτική σημασία του εμφυλίου. Αυτό που προκύπτει από την μαγειρική τους, είναι πάντα το αντίθετο απ' αυτό που επιδιώκουν, αλλά οι ίδιοι δεν μπορούν παρά να επιμένουν.

Οι επιμελητές του βιβλίου θεωρούν μεγάλη επιτυχία, την αδυναμία να βγει συμπέρασμα από τα 14 κείμενα που παραθέτουν. Στην εισαγωγή λέγεται ευθαρσώς ότι η πολιτική προσφυγιά «σε καμιά περίπτωση δεν είναι κάτι ενιαίο (...). Εάν 120.000 άνθρωποι βρέθηκαν εκτός ελληνικών συνόρων, 120.000 προσφυγιές υπάρχουν...». Το περίεργο όμως είναι ότι από το βιβλίο τους, όπως και από τα συνέδριά τους, όσοι διαφορετικοί επιστήμονες και αν συμμετέχουν ένα μόνο συμπέρασμα βγαίνει: πως ο Εμφύλιος ήταν ένας πόλεμος μάταιος που δεν μπορούσε παρά να καταλήξει στην ήττα και στην προσφυγιά. Άποψη στην οποία, επίσης περιέργως, συμφωνούν και οι (κατά τα άλλα) αντίπαλοί τους στο Δίκτυο.

Μ' αυτό το βιβλίο εγκαινιάστηκε κι άλλη μια παραλλαγή της συνταγής για εμφυλιακή σαλάτα: Η "αποκεντροθέτηση"! Με πρόσχημα τους "απλούς ανθρώπους", τους "ανώνυμους πρωταγωνιστές" της ιστορίας η δήθεν μετατόπιση του βλέμματος από την πολιτική στην κοινωνική ιστορία. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι πως, αν αυτή η μετατόπιση γίνει πραγματική, η χρεοκοπία της άποψης τους, στο κεντρικό πολιτικό διακύβευμα, θα γίνει οριστική και αμετάκλητη. Είναι οι τελευταίοι που θα επιχειρούσαν μια τέτοια μετατόπιση. Απλά "σκύβουν" με λαχτάρα στις κοινωνικές λεπτομέρειες, θεωρώντας σαν θέσφατη την χρεοκοπημένη κεντρική άποψή τους.

Τόση "αποκεντροθέτηση" και τόσο κοινωνική και όχι πολιτική ιστορία λοιπόν, που κατά τους επιμελητές, το σύνθημα "το όπλο παρά πόδα", επιλέχτηκε σαν τίτλος επειδή «διατρέχει όλα τα κείμενα» του βιβλίου τους. Και για να προλάβουν τον αναγνώστη μήπως βγάλει, από κάποιο κείμενο, κανένα άλλο συμπέρασμα, διαπράττουν την επιστημονική αθλιότητα να μεταφέρουν στην εισαγωγή την άποψη ενός από τα κείμενα (γραμμένο από γνωστό - αντικομουνιστή - καθηγητή της "ιστορίας του κομμουνισμού"), ότι η σφαγή μέσω των στρατοδικείων που ακολούθησε την "αναπόφευκτη" ήττα, περίπου οφείλεται στο "σχιζοφρενικό" αυτό σύνθημα που έλυσε τα χέρια του κράτους! Τα όπλα της "επιστήμης" βρίσκονται σε θέση "επί σκοπόν", έτοιμα να εκτελέσουν την κοινωνική ιστορία, την οποία δηλώνουν ότι λατρεύουν μεν αλλά αυτή είναι φανερό ότι προτιμάει να πηγαίνει με άλλους.