Όλοι δέχονται ότι οι μέρες που περνάμε είναι δύσκολες. Μια έκρηξη της κρίσης που θα οδηγήσει σε μια μεγάλης έκτασης καταστροφή δεν είναι αναπόφευκτη αλλά σαν ενδεχόμενο κανείς δεν μπορεί να την αποκλείσει. Αντίθετα, με την τεράστια συσσώρευση των μέσων, η καταστροφή είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο, αν δεν πάψει να γίνεται αποδεκτή η ισχύουσα πολιτική λογική. Αυτή που λέει ότι το ισχύον αστικό οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, είναι δεδομένο, ιερό και αιώνιο!
Θα ρωτήσει κάποιος: Το ΠΑΣΟΚ, καλά, έχει την λογική του συστήματος! Δικομματισμός και τα ρέστα! Αλλά ο ΣΥΝ; το ΚΚΕ; η Έξω Αριστερά; η 17 Νοέμβρη, έστω, δεν έχουν άλλη λογική; Η απάντηση είναι: όχι, δεν έχουν! Ούτε ποιο είναι το σύστημα αντιλαμβάνονται, ούτε μέχρι πού φτάνουν τα όριά του. Για να έχει νόημα αυτό που εννοούν ως σύστημα, θα έπρεπε να εννοούν και την άρνηση του. Δηλαδή την δυνατότητα να πεθάνει.
Το αστικό σύστημα έχει περάσει τα όριά του, είναι ένα κανονικό βαμπίρ. Το σύστημα και όχι η σύγχρονη κοινωνία όπως μας λέει, με το αζημίωτο, ο κ. Ανδρουλάκης καταχειροκροτούμενος ευλόγως από βαμπίρ και βρικόλακες. Η Αριστερά σήμερα δεν παίζει πια ούτε καν τον ρόλο της παλιάς αστικής αντιπολίτευσης. Ούτε ριζοσπαστική είναι, ούτε ρεφορμιστική. Όχι μόνο δεν βλέπει τα όρια του αστικού συστήματος αλλά έχει έναν τεράστιο φόβο μήπως τα δει η κοινωνία.
Η κόμματα της Αριστεράς τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο μιας αλλαγής, περισσότερο κι από τα κόμματα της άρχουσας τάξης. Επιτέλους τα κόμματα εξουσίας στο επόμενο ξέσπασμα της κρίσης θα βυθιστούν αύτανδρα, τα κόμματα της Αριστεράς όμως που ζουν απ' την παράταση της κρίσης, θα βυθιστούν αν η κοινωνία την ξεπεράσει. Κάποτε οι αγωνιστές της Αριστερά ταυτίζονταν με την επαναστατική πλευρά της κοινωνίας, σήμερα οι παράγοντες της ούτε καν την γνωρίζουν εξ όψεως.
Η ενσωμάτωση της Αριστεράς (και φυσικά δεν εξαιρείται το ΚΚΕ) έχει ένα άξιο να συζητηθεί νόημα! Ως γεγονός όμως είναι τετελεσμένη. Η Αριστερά δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ σαν αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι ποιος θα παίξει αυτό το ρόλο; Μα είναι προφανές: μέσα από την κοινωνία βγήκε ή Αριστερά, αφού αυτή χάλασε, μέσα από την κοινωνία θα ξαναβγεί. Εκτός αν πιστέψουμε σοβαρά ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις δεσμεύονται από την πολιτική συναίνεση, δηλαδή απ' τα παζάρια.
Ήδη οι κοινωνικές διαδικασίες δεν υπακούουν στο πολιτικό σύστημα. Τα πολιτικά μέτρα συστηματικά αποτυγχάνουν. Ήδη αρχίζει μια αντιπολίτευση σε κοινωνικό επίπεδο. Οι ηγεσίες όλων των κομμάτων αντιμετωπίζουν την δυσαρέσκεια της βάσης τους. Μπορεί να υπάρχουν ακόμα αυταπάτες στην κοινωνική βάση των κομμάτων ως προς το είδος των αιτημάτων και το πλαίσιο ικανοποίησής τους. Αλλά αν η αρρώστια της ταύτισης βάσης και ηγεσίας θεραπευτεί, στην κοινωνική συνείδηση, όσα δεν έφεραν εξήντα χρόνια μπορεί να τα φέρνει μια μέρα.