Το βάπτισμα του πυρός στην ΔΕΘ ήταν για τον κύριο Καραμανλή ανώδυνο, αφού, όπως πάντα, η μάχη ήταν εικονική. Έτσι ανυποψίαστος που εμφανίστηκε, τόσο για το μέγεθος των κινδύνων που έχει μπροστά του, όσο και για την αμφίβολη σταθερότητα της εκεχειρίας που του προσφέρεται (μέσα και έξω από την παράταξή του), θα ήταν πολύ εύκολος στόχος για όποιον θα ήθελε να τον αντιπολιτευθεί σοβαρά. Έτσι κι αλλιώς η ομιλία θα ήταν η γνωστή σχολική έκθεση ιδεών. Έτσι κι αλλιώς κάτι θα τόνιζε και κάτι θα αποσιωπούσε. Άλλωστε απ' την αρχή που καθιερώθηκε, η ομιλία αυτή δεν αποβλέπει στην εξαγγελία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης αλλά στην ενίσχυση της κλονισμένης πίστης στην δυνατότητα του αστικού οικονομικού συστήματος να επιβιώσει. Η καθιερωμένη ομιλία, στην Θεσσαλονίκη, είναι πάντα υπαγορευμένη απ' τις πολιτικές περιστάσεις. Ας θυμηθούμε την ανεκδιήγητη φθινοπωρινή ωδή στην ασφάλεια του κ. Σημίτη, στην ομιλία του 2002! Η φετινή πρωθυπουργική ομιλία όμως ήταν και εντελώς εκτός θέματος.
Το πρόβλημα της κοινωνίας δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτιστικό! Την ίδια την πολιτική εξουσία δεν την απασχολεί με ποιόν τρόπο θα εξοικονομήσει λεφτά αλλά πως θα απαλλαγεί απ' αυτά που περισσεύουν. Τα ποσά που συσσωρεύονται και που βεβαίως αντιστοιχούν σε αγαθά διαθέσιμα, φορτώνονται απ' τις τράπεζες, στους καταναλωτές ως δάνεια, αντί να διοχετευτούν απ' την "πολιτεία" στην κατανάλωση σαν εισόδημα. Η "περιφερειακή ανάπτυξη" και η πραγματοποίηση "μεγάλων έργων", είναι βέβαιο ότι θα οξύνουν τα προβλήματα, αφού με ακριβώς τέτοια "ανάπτυξη" και τέτοια "έργα" φτάσαμε στο σημερινό χάλι. Το "εύρημα" του σημερινού πρωθυπουργού, προκειμένου να αναθερμάνει το όνειρο του, ήταν η ρητορική αντιπαράθεση της έννοιας "απόφαση" στην έννοια "υπόσχεση"!
Η ομιλία του Πρωθυπουργού θα ήταν μια άχρηστη φιλολογία, αν δεν την ακολουθούσε η γνωστή συγχορδία, συμπληρωματικής και αντιπολιτευόμενης κενολογίας απ' τα παράθυρα και τις στήλες, χωρίς να ξεχνάμε και τις γνωστές αριστερές "τελετές" των διαδηλώσεων! Η συναίνεση με άλλα λόγια στην θεατροποίηση της αντιπαράθεσης είναι πλήρης! Παρατηρούμε όμως ότι μετά το ναυάγιο στον σκόπελο Πάχτα της προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ να ανανεώσει τον ρεφορμισμό του, προσαράζει τώρα στα αβαθή των μεγαλοεργολαβικών βραχονησίδων και η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να ανανεώσει τον συντηρητισμό της.
Υπάρχει σήμερα χώρος για συντηρητισμό και ρεφορμισμό; Ο γράφων έχει υποστηρίξει ότι η πίστη ότι μπορεί να διαιωνιστεί το εξουσιαστικό σύστημα είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο ωστόσο, θεωρεί ότι η επικινδυνότητά της δεν έγκειται στην αποθάρρυνση του επαναστατικού "οράματος". Έγκειται κυρίως στην αποδυνάμωση και στην παρεμπόδιση της πολιτικοποίησης κάθε υγιούς ρεφορμιστικού και συντηρητικού στοιχείου. Δεν μας αφορά τελικά αν ο κύριος Καραμανλής απλά υποσχέθηκε ή έχει αποφασίσει ότι το αυτό που μας αφηγήθηκε είναι το όνειρό του; Μας αφορά όμως ότι το όνειρό του αυτό δεν είναι παρά ο γνωστός εφιάλτης!