Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Κυρ, 22 Αυγ 2004 | hits: 1316
Τα ρεκόρ και η ντόπα
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 22 Αυγ 2004

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια ακόμα γενναία δήλωσή, είπε ότι είναι ντροπή να ανεχόμαστε καταστάσεις που αμαυρώνουν την, περί αγωνιστικής καθαρότητας, φήμη της χώρας μας! Μα καλά, έχει η χώρα μας τέτοια φήμη και δεν το ξέραμε; Ή μήπως υπάρχει καμιά άλλη χώρα στον κόσμο που έχει την φήμη της καθαρής, και βάλλει εναντίον μας πρώτη τον λίθον; Μήπως θα ήταν πιο γενναίο να παραδεχτούμε ότι η "ντόπα" ταιριάζει θαυμάσια στο αστικό "ευ αγωνίζεσθαι";

Αν δεν είναι ντροπή το κυνήγι των ρεκόρ, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ντόπα γιατί η ντόπα είναι ντροπή; Αφού επιζητούμε τα "μεγάλα ρεκόρ", γιατί δεν έχει δίκιο ο κ. Τζέκος, που λέει ότι "ντοπαρισμένος" είναι ...όποιος συλλαμβάνεται ντοπαρισμένος; Αλλά μήπως έτσι δεν σκεφτόμαστε στην εποχή μας; Έτσι δεν περάσαμε τον κ. Κοσκωτά από την "δόξα" στην "ντροπή" σε μια νύχτα; Γιατί να μην κάνουμε λοιπόν και το "ντόπινγκ" ολυμπιακό αγώνισμα; Να δίνουμε και ένα "χρυσό" στην εταιρία "προσθετικών διατροφής" της οποίας τα προϊόντα δεν ανιχνεύονται στο δίκτυο ακαθάρτων του ολυμπιακού χωριού!

Για να μιλήσουμε πιο σοβαρά, η ιστορία των "ρεκόρ" και γενικά των "επιδόσεων" και του "πρωταθλητισμού" μέσα στα πλαίσια της πολιτιστικής εξέλιξης δεν είναι καθόλου απλή. Δεν είναι το χημικό, το μόνο ντοπάρισμα. Το ψυχολογικό ντοπάρισμα είναι ακόμα χειρότερο. Η αποθέωση του ανταγωνισμού, ο αποκλειστικός έπαινος της πρωτιάς - και για τους υπόλοιπους ο καιάδας -, αυτή είναι η χειρότερη ντόπα! Χώρια η καθημερινή ντόπα των προσθετικών της διατροφής και οι "βόμβες" των βιταμινών. Χώρια τα αναψυκτικά, με την ..."ταυρίνη" που έχουν κατακλύσει την αγορά και την ψυχή των εφήβων!

Η βαρβαρότητα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ακριβώς το κυνήγι των ρεκόρ: αυτό το πολλαπλό και επικίνδυνο ντοπάρισμα της κοινωνίας. Μια βαρβαρότητα από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει η εξουσία. Προσπαθεί να μετατρέψει τα γήπεδα και τους τόπους άθλησης σε αρένες και ρωμαϊκά ιπποδρόμια, κυνηγώντας το δικό της "μεγάλο ρεκόρ": να παρατείνει την ζωή της πέρα από τον ήδη διαπιστωμένο κλινικό θάνατό της. Μόνο μια κοινωνία σε εξοντωτικό εσωτερικό ανταγωνισμό μπορεί να κρατηθεί υποταγμένη σ' μια εξουσία βρικόλακα. Που όταν νομίζει πως κάτι κατάφερε, καίει "θριαμβευτικά" και ένα κομμάτι της Ρώμης!

Ποια πλευρά όμως - μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας - πιστώνεται τα κέρδη και ποια χρεώνεται την ζημιά αυτής της Ολυμπιάδας; Η επιτυχία της τελετής έναρξης που εν μέρει κάλυψε την ουσιαστική βαρβαρότητα, οφείλεται προφανώς στην κεφάτη συνεργασία μιας πληθώρας ανθρώπων. Η αποκάλυψη της σαπίλας -όχι βέβαια των νεαρών αθλητών - αλλά του ανθρωποφάγου αθλητικού κυκλώματος οφείλεται στον μοιραίο ανταγωνισμό της αυτοκρατορικής καμαρίλας. Τα κέρδη ενισχύουν την κλονισμένη εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον εαυτό της. Οι ζημιές διαλύουν την διασωλήνωση της εξουσίας. Το λίφτινγκ κρύβει κάπως τις ρυτίδες των μετόχων της εξουσίας, όχι όμως τα αξιοθρήνητα γηρατειά του συστήματος.

 

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !