Δεν έχω ακόμα καταφέρει να αντιληφθώ, σε τι πραγματικό συνίσταται η υποτιθέμενη πρωτοβουλία Σημίτη, ούτε ο υποτιθέμενος ρόλος του εγγονού Παπανδρέου. Αλλά επίσης δεν έχω καταφέρει να αντιληφθώ, σε τι ακριβώς αποβλέπει αυτή η ταχυδακτυλουργία. Αλλά μήπως αυτοί που την πραγματοποίησαν ξέρουν; Νομίζουν ότι ξέρουν, αλλά ξέρουν μόνο το άθροισμα αυτών που λένε και αυτών που κρύβουν. Τις πραγματικές αιτίες των πολιτικών εξελίξεων δεν τις ξέρει κανείς. Αυτοί δεν είναι σε θέση να ξέρουν ούτε το πραγματικό νόημα των κινήσεών τους.
Ο κ. Σημίτης, γνωστός για την κακή ηθοποιία του, αναγγέλλοντας θριαμβικά την παραίτηση του, μας έπεισε ότι δεν ξέρει ούτε πώς, ούτε πότε, ούτε γιατί παραιτήθηκε. Αλλά κι διάδοχός του κατάφερε να μας πείσει ότι δεν ξέρει, ούτε από πού, ούτε πώς, ούτε πότε, του ήρθε ο μποναμάς της αρχηγίας. Εξ άλλου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζει να μας πείθει με την προπαγάνδα του, ότι δεν έχει ιδέα ούτε γιατί λείπει το ψωμί απ' τον λαό, ούτε γιατί οι μικροαστοί έχουν χάσει από καιρό και οριστικά τον δημιουργικό τους ρόλο.
Ότι το κόλπο επικοινωνιακό τρικ (κοινώς κόλπο) της διαδοχής, είναι μια πολιτική φούσκα, χωρίς κανένα κοινωνικό αντίκρισμα, είναι βέβαιο. Ο τρόπος που παίχτηκε, μια εσωκομματικής υπόθεσης, υποτιμητικά και για την σοβαρότητα του κόμματος το αποδεικνύει. Ο κόσμος όμως τσίμπησε, όπως τσίμπησε και στις φούσκες του χρηματιστηρίου. Το κλίμα έστω και προσωρινά, αρκετά όμως ακόμα και για να πάρει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, μεταστράφηκε. Θα προστεθεί ένα ακόμα φιάσκο! Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Πως εξηγείται όμως ότι η αστική πολιτική "πετυχαίνει" από φιάσκο σε φιάσκο; Αυτό θα έπρεπε να μας το πει η αριστερά.
Η αριστερά είναι αρμόδια για την κοινωνική ερμηνεία των πολιτικών φαινομένων. Χωρίς αυτήν, όλοι - δεξιοί αριστεροί και κεντρώοι - βαδίζουν στα τυφλά. Αλλά για ποια αριστερά μιλάμε; Γι αυτή που εξορκίζει τον "δικομματισμό" για να μπει στην βουλή; Γι αυτήν που αφού έθυσε και απώλεσε, στο όνομα του αντισταλινισμού, διευθύνει τον κρατικοδίαιτο "ταξικό" συνδικαλισμό στο όνομα του Στάλιν; Η τέλος γι αυτήν που αφού εκχώρησε, ως ενιαία τις δυνάμεις της στον παππού Παπανδρέου το 1964 και ως διασπασμένη στον μπαμπά Παπανδρέου το 1974, γκρινιάζει ως "διπλή", για τους συνειρμούς που δημιουργούνται από τον εγγονό Παπανδρέου εν όψει του 2004;
Είτε ερμηνεύονται είτε όχι, τα πολιτικά φαινόμενα υπάρχουν και εξελίσσονται με βάση τα κοινωνικά. Φαίνεται παράδοξο αλλά δεν είναι, να μην φέρνει ψήφους η δημαγωγία στην βάση των υλικών προβλημάτων και να φέρνει η ιδιοτελής διαχείριση των πολιτικών προβλημάτων, ακόμα κι όταν καταλήγουν σε φιάσκα,! Η φούσκα για την οποία μιλάμε έχει τεράστιο βάρος. Ο παππούς Παπανδρέου έβαλε την αριστερά στην υπηρεσία της αστικής πολιτικής. Ο μπαμπάς Παπανδρέου, έβαλε την κομματική οργάνωση λενινιστικού τύπου, στην υπηρεσία της αστικής πολιτικής. Ο εγγονός Παπανδρέου, καταργεί και χλευάζει τώρα την - αριστερού τύπου - κομματική βάση καταχειροκροτούμενος από την ίδια. Πολύ σωστά γιατί η κοινωνία δεν χρειάζεται ούτε τέτοια αριστερά ούτε τέτοια οργάνωση! Δεν χρειάζεται όμως ούτε την αστική πολιτική. Αυτό θα φανεί μέσα στο 2004, αλλά όχι με χειροκροτήματα.